تحلیل مضمون عاشقانه چند نگاره از رضا عباسی با تاکید بر اثر « بانوی خیال پرداز» بر مبنای آرای صدرالمتالهین

مضامین عاشقانه در نگارگری به اشعار عاشقانه و شاعرانه فارسی به قبل از مکتب اصفهان بر می‌گردد. آثار رضا عباسی از جمله مضامین عاشقانه و تغزلی، سبک جدیدی را در طراحی و نقاشی ایرانی ابداع کرد. پیوند درونی اجزاء مختلف آثار تغزلی رضا با ترکیب بندی جدید و نه همچون آثار گذشته ولی با دوری از پرسپکتیو و سایه روشن و هماهنگ با فلسفة جدید صدرالمتالهین، فرهنگ و هنر روزگار عصر شاه عباس اول صفوی را به زیبایی تمام نشان می‌دهد. آثار رضا با مضامین مختلف عاشقانه، عرفانی، حماسی و اجتماعی هستند؛ که از میان آثار او به تحلیل چند نگاره از این هنرمند با مضامین عاشقانه و تطبیق آنها با آراء صدرالمتالهین پرداخته می‌شود .رضا نقش مایه‌ها و موضوعات شاخص عاشقانه و عرفانی در جهان پیرامون راکه در لایه‌های پنهان آثارش موجود است، به‌ طور رمزگونه نمایان می‌سازد. عشق عفیف در آراء ملاصدرا، که در بعضی از آثار رضا، مطابق‌های تصویری آن را می‌توان یافت، از مشاهده شروع و به تمثیل و تمثل منتهی می‌شود که این خود سرآغاز دیگری است و در انتها به اتهاد عاشق و معشوق و یکی شدن با خداوند و وحدت وجود ختم می‌شود. هدف از پژوهش حاضر دستیابی به مبانی پنهان و آشکار عاشقانة نهفته در آثار رضا عباسی، هنرمنددربار شاه عباس و تطبیق و مقایسة آن‌ها با مولفه‌های فکری صدرالمتالهین در باب عشق است. از این روی، ابتدا آراء صدرا در زمینه عشق بیان می‌شود و در ادامه چند نمونه از آثار رضا عباسی که از نظر مضمون، تغزلی هستند و به نظر می‌رسد با آراء صدرا در زمینه عشق هماهنگ هستند، مورد تحلیل قرار خواهد گرفت. بدین ترتیب، در تحقیق حاضر با روش جمع آوری اطلاعات و داده ها به صورت کتابخانه‌ای از کتاب‌های موجود و اسناد تصویری موزه‌ها و بررسی داده‌ها، به شیوة تحلیلی، تطبیقی، یافته‌هایی که به‌دست آمد مبین آن است که اکثر آثار تغزلی رضا عباسی با مولفه‌های فکری ملاصدرا در باب عشق ارتباط دارند.