نگرشی هندسی و مفهومی به زمینه‌های گره ده تند و کند هنر گره‌چینی

تزیینات اغلب بناهای شاخص دوره‌ی اسلامی، نقشی پررنگ با پشتوانه‌ فلسفی مختص به خود را داشته است. گونه‌ تزیین گره، نوعی منحصر به فرد در میان انواع تزیینات هندسی معماری اسلامی و سنتی ایران و شرق بوده است که خلق این میراث ماندگار از ترکیب تعدادی شکل بنیادی یا نقشمایه تشکیل میشوند. اولین مرحله‌ ترسیم گره، بستن زمینه‌ی (قاب) گره است که نقش‌مایه‌ها با آن محدود میشوند. گره‌های هندسی در برخورد اول گیج کننده به نظر می‌رسند ولی با دقت بیشتر مشاهده می‌گردد که در پشت هر زمینه‌ گره، منطقی هندسی و مفهومی ذاتی نهفته است. در این راستا این سوال مطرح می‌شود که چگونه می‌توان زمینه‌های جدیدی با اندیشه‌ای عرفانی و هندسه‌ای نامتقارن در مقابل زمینه‌های مرسوم خلق نمود. در این پژوهش، با تمرکز بر یکی از انواع گره (گره ده تند و کند)، منطق نظم هندسی در نقش‌مایه‌ها اثبات شده و زمینه‌های جدیدی با رویکرد هندسی و اندیشه‌ای عرفانی معرفی و ویژگی‌های هندسی آرایه‌های اسلامی از زاویه‌ای دیگر مورد بررسی قرار می‌گیرد. برای تبیین یافته‌های این پژوهش، از روش توصیفی- تحلیلی استفاده شده است و گردآوری داده‌ها با بهره‌گیری از روش مطالعات اسنادی کتابخانه‌ای انجام شده است. همچنین، تحلیل داده ها که منتج به ارایه‌ی زمینه‌های جدید شده، با استفاده از روش استدلال منطقی انجام گرفته است.