بررسی نقش فناوری در توسعه صنایع فرهنگی و خلاق: مطالعه موردی فرش دستبافت ایرانی

صنایع فرهنگی، منبع بی‌نهایت خلاقیت انسانی برای دستیابی به رشد و شکوفایی در صنعت است و فناوری نقش اساسی برای پیشبرد و بومی‌سازی و گسترش صنایع فرهنگی در کشورمان دارد. با توجه به پیشینه طولانی کشورمان در صنعت فرش و عدم استفاده از فناوری مناسب در طرح، رنگ، سایز و ابعاد، نوع، نخ و... و کم‌توجهی به سلیقه مشتری موجب شده تا کشورهایی که عمر کوتاهی در این صنعت دارند، نقش پیشرو را در بازار داشته باشند و کشورمان رقابت کم توفیقی را در کارنامه خود داشته باشد. در این پژوهش بر آنیم تا با استفاده از روش‌های تحلیلی و توصیفی و نیز با استفاده از مصاحبه و مطالعه موانع و مشکلات موجود این صنعت را به چالش کشیده و راه‌حل مناسب برای پیشبرد این صنعت ارائه نماید. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که با توجه به پیشینه غنی فرهنگ ایرانی اسلامی کشور ایران، بخش فرهنگ و هنر با زایش و توسعه صنایع فرهنگی، می‌تواند از حوزه هزینه محور به عرصه ثروت آفرینی وارد و به‌عنوان مرکز اصلی اقتصادی کشور تبدیل شود و صنایع فرهنگی تنها ابزار ملت‌ها برای حفاظت فرهنگ و هویت ملی آن کشور و سرمایه‌گذاری در صنایع بومی است. همچنین به کمک فناوری و بهره‌مندی از خلاقیت و نوآوری در این حوزه می‌توان شاهد رشد صادرات، درآمدزایی و بهره‌وری فرش دستبافت ایران بود.