تطور بازنمایی ارتباط نسلی در سینمای جنگ ایران (با تکیه بر ابژه‌سازی قهرمان جنگ)

ارتباط نسل‌ها همواره در سینما دستمایه روایت داستان‌های گوناگونی بوده استو از این‌رو برخی فیلم‌های سینمای دفاع مقدس در دهه هفتاد، هشتاد و نود به ارتباط بین قهرمان نسل دفاع مقدس و نسل پس از آن و چالش‌های برآمده از تغییر شرایط به گونه‌ای نمادین پرداخته‌اند. سینما نقشی دو سویه دارد، به این معنی که از طرفی واقعیت‌های جامعه را به عنوان موضوع انتخاب و آنرا بازنمایی می‌کند و از سوی دیگر خود اقدام به ساخت واقعیت‌ها آنگونه که می‌خواهد، می‌کند. حال این سوال پیش می‌آید که چرا سینماگران جنگ به بازنمایی ارتباط نسلی در فیلم‌های جنگی می‌پردازند؟ این پدیده چگونه بازنمایی می‌شود و چه ویژگی‌هایی دارد؟ سویه دیگر مسئله این است که ژانر جنگ لاجرم باید قهرمان داشته باشد تا به نیاز مخاطب پاسخ دهد. بسیاری از آثار جنگی بر محوریت یک قهرمان و ماجراهای او شکل می‌گیرند و در واقع قصه‌ای قهرمان محور دارند بنابراین در بررسی سیر تطور عنوان پژوهش، بررسی ابژه سازی قهرمان که بازتاب ویژگیهای نسل جنگ است ضروری می نماید. برای پرداختن به بازنمایی ارتباط نسلی در سینمای دفاع مقدس از روش نشانه‌شناسی تلفیقی استفاده شد. در بخش نتیجه‌گیری پس از طرح تفاوت در ابژه‌های نسلی، نتیجه شد که تطور بازنمایی ارتباط نسلی در سینمای جنگ ایران از »زایایی فرهنگی؛ بحران نسلی و بحران هویتی» و »ابهام در تاویل جمعی؛ نمادسازی فرافرهنگی» در دهه هفتاد و هشتاد به «دیالکتیک نسلی؛ خلق ابژه قهرمان میان نسلی و در نتیجه همگرایی نسلی» در حرکت است.

the evolution of generational relation representation in iranian war cinema (with an emphasis on war protagonist objectification)

generational relation has been always a theme to narrate different stories; some war films in the seventies, eighties and nineties have symbolically addressed the relationship between the protagonist of war generation and the next generation and the challenges arising from changing circumstances. cinema choosing and representing social realities and constructing the realities in its own ways, on the other – one may ask why war filmmakers pay attention to generational relation? how is this phenomenon represented and what are its characteristics? war genre inevitably requires a protagonist to address its audiences’ needs. many war films are based on a protagonist and his adventures and are in fact protagonist centered stories. thus, to review the evolution of generational relation representation in iranian war cinema it is necessary to study the objectification of the protagonist, which reflects the characteristics of the war generation. to discuss about the subject a combined semiotics was used. in conclusion, we first present the differences within generational objects as well as different objects in each films and then, propose interpretative models based on the gathered data and applying weber’s ideal type. thus, the evolution of generational relation representation in iranian war cinema proceeds from “cultural productivity; generational crisis and identity crisis” and “ambiguity in collective interpretation; transcultural symbolism” in seventies and eighties to “generational dialectic; creation of an inter