مطالعه انگاره‌های بین ‌فرهنگی دانشجویان روسی جامعه المصطفی العالمیه از مردم ایران

انگاره‌های بین‌ فرهنگی تصاویر ذهنی انتزاعی هستند که انسان ‌ها از یکدیگر و چیزهای موجود در جهان می‌سازند و بدین وسیله جهان را فهم‌پذیرتر می‌کنند. این پژوهش به مطالعه انگاره‌های بین‌فرهنگی دانشجویان روس جامعه‌المصطفی پیش و پس از ورود به ایران، می‌پردازد. به این جهت از نظریه انگاره‌های بین‌فرهنگی به عنوان بخش نظری پژوهش استفاده شده‌است. از میان انواع انگاره‌های بین‌فرهنگی، دو انگاره خویشتن و شخصی مورد استفاده قرار گرفت. روش پژوهش حاضر، کیفی است و برای گردآوری داده‌ها از تکنیک مصاحبه نیمه‌ ساختاریافته استفاده شده‌است. در مجموع با 12 نفر از دانشجویان روس جامعه‌المصطفی براساس مدل اشباع نظری، مصاحبه شد. برای تحلیل داده‌ها نیز از روش تحلیل مضمون استفاده شد. به طور کلی روند انگاره‌های بین‌فرهنگی دانشجویان، پیش از ورود، خطی، مثبت و یکدست بوده است، اما پس از ورود دستخوش تغییراتی شده و چندگانه می‌شود. انگاره‌های پیشینی دانشجویان روسی، «متدین»، «همراه با نظام سیاسی ایران» و «اخلاق‌مدار» بوده‌است؛ اما این انگاره‌ها پس از ورود به ایران تغییر پیدا کرده و مخالف آن‌ها انگاره‌های بین‌فرهنگی دانشجویان روسی را برساخته‌است. دانشجویان روسی پس از ورود به ایران انگاره‌های مثبتی مانند«بازنمایی قدرتمندی»، «نیک‌کنشی» و «مناسک‌گرایی» را نیز برساختند. همچنین رفتار مردم ایران در خصوص تحصیل دانشجویان در ایران باعث ساخت انگاره خویشتن منفی(انگاره‌های منفی دیگران درباره آن‌ها) مانند «رفاه در کشور روسیه» و «سازنده فقر» در مصاحبه‌شوندگان روسی شده‌است. به عبارتی دانشجویان دچار پروتوتایپ و مگاپروتوتایپ شناختی شده‌اند.