یک گزارش از دستفروشی

در این جا، به «دستفروشی» به عنوان یک شکل معیشت و زندگی نزد گروه‌های اجتماعی ناهمگون حتی فرودست‌تر از پرولتاریای صنعتی معاصر و شهری پرداخته شده است.این گروه ها که به لحاظ خصایل غیرطبقاتیترکیبی و گونه گون، و به لحاظ شکل زندگی موقتی و شناور هستند، عبارتند از: 1. ساکنان فرودست نواحی پیرامونی که زندگی و معیشت کشاورزی، دام‌پروری سنتی، و کارگاه‌های کوچک خانگی یا روستایی یا غیرصنعتی دارند؛ 2. ساکنان فرودست تهران یا مراکز شهری، که بهره‌ی معیشتی از زندگی در این نواحی نبرده‌اند؛ 3. نیروی کار پیرامونی، که از بابت جوانی یا قرار گرفتن در موقعیت پذیرش کارهای سخت، با منزلت کم، یا کثیف، به نیروی مهاجر دارای کار و درآمد حاشیه‌نشین تبدیل می‌شوند؛ 4. افرادی که شغلی ندارند ولی با بهره‌مندی از پیشینه‌ی طبقاتی و داشتن شکل معیشت دستفروشی در تاریخ خانواده‌ی خود، چاره‌ای جز بساط کردن پیدا نمی‌کنند؛ 5. کسانی که به شغل دوم روی می‌آورند و از مزایای اقتصادی شکل دستفروشی بهره می‌گیرند. تلاش شده با روی‌کرد اتنوگرافی انتقادی، بر اساس تجربه‌ی زیسته و میدانی دربردارنده‌ی مفاهیم حساس، و از راه مجموعه مصاحبه‌های عمیق و ساخت‌نیافته با یک دستفروش، مشاهده، مشارکت و حضور در میدان او، دستفروشی از چشم یک دستفروش، یک فرودست مطرح شود. با مرور تاریخ زندگی «علی»، درمی‌یابیم که دستفروشی، نه شکل غیرطبیعی یا بدنام زائد بر زندگی جمعی یا شهری، که شکلی طبیعی و راهی برای تامین معیشت است. هنگامی که این شکل از زندگی با حق حاکمیتی دولت، سیاست شهری، نظم فضای مصنوع، ساخت ویژه‌ی سامان اجتماعی، و مالکیت فضای شهری برخورد پیدا می‌کند، در سخن مدیران شهری و طبقه‌ی متخصصان حرفه‌ای، تبدیل به معضل شهری و آسیب اجتماعی می‌شود.

A report on dastforooshi (street vending)

Here, &street vending& is dealt with as a form of life among intertwined social groups even subaltern to the contemporary and urban industrial proletariat: 1. The lower inhabitants of the surrounding areas who have agricultural life and livelihood, traditional animal husbandry, and small home or rural or nonindustrial workshops ; 2. Lower residents of Tehran or urban centers, who have not benefited from living in these areas; 3. The peripheral labor force, which, due to its youth or being in a position of acceptance of hard work, low status, or filth, becomes a migrant labor force with a marginal labor and income; 4. People who do not have a job, but with the benefit of their class background and having a form of subsistence in their family history, have no choice but to settle down; 5. Those who turn to the second job and enjoy the economic benefits of the form of street vending. The report attempts to use a critical ethnographic approach, based on the author’s lived and field experience that contains sensitive concepts, and through a series of indepth and unstructured interviews with a street vendor, and observation, participation and presence in his field, When this form of life clashes with government sovereignty, urban policy, the order of artificial space, the special construction of social order, and ownership of urban space, it becomes an urban dilemma and social harm, in the words of city managers and professional professionals.