باورپذیری کاراکتر سه بعدی: به سمت دومین ورطه ی غریب نمایی

این پژوهش عوامل تاثیرگذار بر باورپذیری انیمیشن های سه بعدی روایی را با تمرکز بر نقش واقع نمایی و پرفورمنس کاراکتر مورد بررسی قرار می دهد. هدف اصلی این مطالعه مرور نقادانه بر مولفه هایی است که بر واقع نمایی ادراکی یک اثر سه بعدی تاثیر می گذارند. منابع نوشتاری مراجعه شده در این مقاله که متشکل از تئوری های رسانه ی نوین و مقالات فنی گرافیک رایانه ای است، مبنای ارائه ی نموداری گرافیکی می شود که آنالیز باورپذیری انواع کاراکترهای سه بعدی را در مقایسه با هم امکان پذیر می کند. در این نمودار که می توان آن را نسخه ی مبسوط نمودار ورطه ی غریب نمایی فرض کرد، تاثیرات نسبی انواع عناصر فرمی بر احتمال باورپذیری کاراکتر سه بعدی به تصویر کشیده شده است. تجزیه ی کاراکتر سه بعدی به مولفه های حرکتی و ایستای سازنده اش، ابزاری بصری برای تامل بر این مولفه ها را به شکل منفرد فراهم می کند. استنتاج کلی این پژوهش بر نقش به مراتب موثرتر سبک پردازی در باورپذیری نسبت به واقع نمایی عکاسانه و طبیعت گرایی دلالت می کند. همچنین به تفصیل مشاهده می شود که فارغ از سبک اتخاذ شده، این پرفورمنس کاراکتر سه بعدی و تکنیک متحرک سازی است که نقش حیاتی تری در ایجاد حس باورپذیری نسبت به طراحی ایستا و سبک رندر کاراکتر دارد.

Plausibility of 3D Characters: Towards a 2nd Uncanny Valley

This paper overviews the plausibility measures of the 3D narrative animations with focusing on analysis of the realism of 3D characters and their performances. The main intent of this survey is to critically review factors that affect an overall perceptual sense of realism. Media literature addressing formal realism is connected to the technical facets of the 3D practice. This theoreticaltechnical bridge creates a case study database, from which a novel graphical system called The Character Plausibility Graph is proposed. The Character Plausibility Graph acts as an expanded edition of the wellknown Uncanny Valley diagram, and depicts the relative effects of different formal visual elements on the character’ chance of plausibility. The proposed graph is a dissection of a 3D character into its static and kinetic components and hence provides a visual tool to reflect upon the effects individually. This research concludes that stylization better serves the overall sense of plausibility than mere photorealism or naturalism. It also reveals that performance of the characters and their animating methods play a more significant role in the constitution of their realism, than their static design and rendering style.