سیاست شادی در تلویزیون جمهوری اسلامی ایران بعد از انقلاب: تحلیل کمّی برنامه‌های اعیاد ملی و مذهبی 1396-1395

موضوع شادی و کنش‌های شاد در حوزه عمومی ایرانی همواره مورد بحث قرار گرفته است. گذشته از انطباق مصادیق شادی مصطلح میان فقها،با پروبلماتیک شادی در ادبیات جامعه شناسان ایرانی و عامه مردم،در حوزه عمومی ایرانی تشیع به دلیل خاستگاه تاریخی و هویتی در بسیاری از موارد به عنوان شکل‌دهنده کنترل بر شادی دانسته شده است. پنج دال اساسی گفتمان فقهی که در اشتراک با کنش‌های شاد و جشنی است موسیقی،رقص،نوشخواری،اختلاط زن و مرد،و بازی و شرط‌بندی هستند. از آن‌جا تلویزیون ایران وضعیتی ویژه در روابط سه‌جانبه میان دین،دولت و وسایل ارتباط‌جمعی دارد،نگاهی گفتمانی به وضعیت شادی در برنامه های اعیاد می تواند نسبت گفتمانی شادی با حوزه‌های اجتماعی را روشن سازد. در ابتدا و برای مشخص شدن ساختار کلی توزیع برنامه‌ها در تلویزیون می‌توان این پرسش را مطرح کرد که در ایامی که فرهنگ رسمی به عنوان موسم شادی کردن معرفی می‌کند توزیع برنامه‌ها به لحاظ کمّی چه ساختاری دارد.این تحلیل گونه‌شناسی برنامه‌های ایام شاد در تلویزیون را به دست می‌دهد و علاوه بر این به نحو آشکاری بیانگر تنوعی ویژه در زیرگروه‌های موضوعی مرتبط با امور عمومی و مذهب است. از دیگر ویژگی‌های مهم این کنداکتور درهم‌امیزی موضوع مذهب با موسیقی است. بلحاظ توزیع عمومی/تجاری،تلویزیون در مجموعِ دوشبکه کنداکتوری به شدت قطبی شده دارد. رقیب برنامه‌هایی که در خوشه مربوط به شادی‌های عرفی قرار می‌گیرند بیش از همه برنامه های مربوط به امور عمومی و سیاسی است.این تحلیل همچنین می‌تواند تا حدودی نشان دهد که در مورد برخی دال‌های شادی کنترل و حذف سیستماتیک اتفاق افتاده است.

The politics of fun in Iranian Television after the Revolution: An Analysis of National and Religious Holiday TV Programs 2016-2017

The issue of happiness and happy actions in the field of Iranian society has always been discussed. The five basic signs of the Shiite jurisprudential discourse that are associated with happy and festive actions are music, dance,drinking,menwomen relationship,and game and gambling.Since Iranian television has a special status in the tripartite relationship among religion, government,and the media,a discursive look at the state of happiness in holiday programs can shed light on the relationship between the discourse of happiness and the social sphere.First, to determine the general structure of the distribution of programs on television, the question arises:during the days when official culture introduces as a time of happiness, what is the quantitative structure of the distribution of television programs and how does television happiness occur?Using this analysis, the typology of happy day programs on television is determined and, in addition,it clearly shows the specific diversity of the subgroups of public affairs and religion.An important feature of this TV program arrangement is the connection between the subject of religion and music.If televisions are divided into commercial and noncommercial types, the arrangement of Iranian television programs during the holidays is highly polarized. Public affair programs and political programs are more competitive with traditional happiness programs than any other.This analysis also to some extent shows that some signs of happiness in television programs are controlled and then systematically eliminated.