روان‌زخم و بازنمایی آن در داستان «قورباغه‌ی عظیم توکیو را نجات می‌دهد»
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
موسوی نیا رحیم ,دهاقانی مهسا
|
|
منبع
|
مطالعات فرهنگي و ارتباطات - 1395 - دوره : 12 - شماره : 44 - صفحه:199 -219
|
|
|
|
|
چکیده
|
هدف از این پژوهش، روان‌کاوی ماهیت روان‌زخم و بازنمایی آن در داستان کوتاه «قورباغه‌ی عظیم توکیو را نجات می‌دهد» نوشته‌ی هاروکی موراکامی است. از دیدگاه روان‌کاوانه‌ی اسلاوی ژیژک، روان‌زخم از یک سو ناشی از ورود نابهنگام امر واقع به امر نمادین است و از سوی دیگر، در ساختار کنش به تعویق افتاده، معنا می‌یابد. افراد مختلف واکنش‌های مختلفی در برابر روان‌زخم نشان می‌دهند؛ عده‌ای رنج و فقدان ناشی از آن تجربه‌ی تلخ را در فانتزی (خیال‌پردازی) خود به محیط دیگری منتقل و از یادآوری آن خاطره‌ی ناخوشایند پرهیز می‌کنند؛ در این حالت، سوژه با ساخت یک روایت فتیش، تجربه‌ی روان‌زخم خویش را بازنمایی می‌کند. «قورباغه‌ی عظیم توکیو را نجات می‌دهد» یکی از شش داستان کوتاه مجموعه‌ی بعد از زلزله است که به طور غیرمستقیم به حادثه‌ی زلزله‌ی کوبه در سال 1995 می‌پردازد. موراکامی در کالبد رئالیسم جادویی که ذاتاً دوگانه است، ماهیت متناقض روان‌زخم را نشان می‌دهد و با انتخاب روایت ساختگی برای بازنمایی خاطره‌ی رویداد آسیب‌زا این دوگانگی را برجسته می‌کند. مقاله‌ی حاضر، این داستان کوتاه را که با بهره‌گیری از شیوه‌ی رئالیسم جادویی نوشته شده، به‌عنوان کاوشی روان‌کاوانه‌ی ژیژکی در ماهیت روان‌زخم و بازنمایی آن معرفی می‌کند.
|
|
کلیدواژه
|
روان‌زخم، امر واقع، امر نمادین، رئالیسم جادویی، روایت فتیش، هاروکی موراکامی
|
|
آدرس
|
دانشگاه شهید چمران اهواز, ایران, دانشگاه شهید چمران اهواز, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
mahsa.dehaghani@gmail.com
|
|
|
|
|
|
|