مطالعه پویایی جمعیت در جوامع باستانی با استفاده از رویکرد دیرین جمعیت‌شناختی

دیرین‌جمعیت‌شناسی، شناسایی شاخصه‌های جمعیت‌شناختی جوامع گذشته براساس یافته‌های باستان‌شناختی است. فرض نخست بازسازی‌های دیرین‌جمعیت‌شناختی این است که تعداد، سن و جنس به‌دست آمده از بقایای انسانی به‌طور دقیق نشان‌دهنده میزان مرگ‌و‌میر جمعیت زنده گذشته است. براساس اصل یکنواخت‌گرایی، فرض می‌شود که ابعاد زیست‌شناختی مرگ‌ومیر و باروری انسان‌ها در گذشته، مانند حال حاضر بوده است. جدا از اهمیت تعداد و میزان رشد جمعیت،تحلیل ساختار جمعیت می‌تواند بینش قابل‌توجهی در مورد شیوه زندگی و فرآیندهای جمعیتی گذشته ارائه دهد. ساختار جمعیتی یک جمعیت به نوبه خود تحت‌تاثیر اثر تجمعی تجربه تاریخی سلامت و بیماری آن جمعیت است. در برخی شرایط، داده‌های جمعیت‌شناختی ممکن است شواهدی از علت خاصی از مرگ ارائه دهند. مرگ‌و‌میر فاجعه‌بار که در نتیجه یک بلای طبیعی یا شیوع یک بیماری با مرگ‌ومیر بالا رخ می‌دهد، مشخصات مرگ‌ومیری ایجاد می‌کند که ساختار سنی کل جمعیت در معرض خطر را منعکس می‌کند. گرچه مهاجرت تاثیر عمیقی بر توزیع جهانی بیماری‌ها و پیامدهایی برای بسیاری از جمعیت‌های بومی دارد، علل فرهنگی دیگر از جمله جنگ نیز می‌توانند ساختار جمعیتی را تغییر دهند. این نوشتار برآن است تا با استفاده از رویکرد دیرین‌جمعیت‌شناسی، مروری بر عوامل موثر در ایجاد و تغییر ساختار جمعیتی جوامع گذشته داشته باشد.

the study of ancient population dynamics using paleodemographic approach

paleodemography seeks to discern the demographic parameters of ancient populationsthrough archaeological evidence. the foundational assumption in paleodemographicreconstructions is that the age and sex distribution of unearthed mortality samplesaccurately represent the death rates of the populations they belonged to. under theprinciple of uniformitarianism, it is assumed the biological processes related tomortality and fertility in human populations have remained constant over time. apartfrom the importance of overall numbers and rates of population growth, analyzingpopulation structure offers deep insights into historical demographic processes andsocietal behaviors. the structure of a population in turn is shaped by the aggregateimpact of health and disease experiences over time within a population. in certaincases, demographic data may provide evidence of a specific cause of death. catastrophicevents, whether natural mass disasters or high-mortality disease epidemics yieldmortality distributions that reflect the age structure of the population at risk. moreover,human migration significantly affects disease distribution globally, impactingindigenous populations, while other societal factors like war can also change thepopulation structures. this paper reviews the determinants that shape and change thedemographic structures of ancient populations by using the paleo-demographicapproach.