سرمایه‌گذاری زمانی والدین در آموزش فرزندان در مناطق شهری ایران

یکی از راه‌های ارتقاء سرمایه انسانی، توسعه آموزش و مهارت‌هاست که از دوران کودکی و در کانون خانواده آغاز می‌شود. بنابراین، نقش والدین در شکل‌گیری سرمایه انسانی را نمی‌توان نادیده گرفت. این مقاله از داده‌های طرح گذران وقت 94-1393 مناطق شهری کشور استفاده می‌کند تا مدت زمان اختصاص یافته به آموزش فرزندان را توصیف کند و تفاوت های موجود را تبیین کند. یافته‌ها از نابرابری‌های جنسیتی قابل توجهی در سرمایه‌گذاری زمانی والدین و عوامل مرتبط با آن حکایت دارند. اگرچه مدت زمان اختصاص یافته به آموزش فرزندان با تحصیلات پدران رابطه محدودتری دارد اما این رابطه فارغ از جنسیت والدین با رویکرد فرهنگی هم خوانی دارد زیرا والدین تحصیلکرده‌تر مشارکت بیشتری در آموزش فرزندان دارند. رابطه مشارکت پدران در آموزش فرزندان با مشارکت آنان در فعالیت‌های گوناگون را می‌توان با رویکرد اقتصادی تبیین کرد زیرا تنها مشارکت بیشتر در فعالیت‌های شغلی از مدت زمان اختصاص یافته به آموزش فرزندان می‌کاهد. اما رفتار مادران را نمی‌توان صرفا با رویکرد اقتصادی تبیین کرد زیرا این رابطه منفی، فعالیت های دیگری را نیز علاوه بر فعالیت‌های شغلی شامل می‌گردد. بنابراین، برنامه‌های سازگار کننده نقش‌های والدینی و غیروالدینی را می‌توان در تسهیل فرزندپروری، افزایش سرمایه انسانی و تحقق اهداف سیاست‌های کلی جمعیت موثر دانست.

Parental Time Investment in Children’s Education in Urban Areas of Iran

Education and skill development, which begins from childhood and within family, improves human capital. Thus, the role of parents in the formation of human capital cannot be overlooked. This paper uses the 201415 Time Use Data, representing urban areas of Iran, to describe the amount of time allocated to children’s education and explain the existing differences. The findings show considerable gender differences in parents’ time investment and its correlates. Although the association between parents’ education and the time spent on children’s education is less strong for fathers but higher education increases the time that mothers as well as fathers spend on children’s education. Thus, the association between both parents’ education and their participation in children’s education is consistent with cultural explanations. The association between fathers’ participation in children’s education and their participation in various activities is consistent with economic explanations because only occupational activities are negatively associated with the allocated time to children’s education. Mothers’ behavior, on the other hand, cannot be exclusively explained by the economic approaches because this negative association extends to other activities as well. Therefore, it is recommended to implement programs that increase the compatibility between parental and other activities in order to facilitate quality childraising, improve human capital and help to realize the goals of the General Population Policies.