تحولات الگوی مرگ‌ومیر در ایران با تاکید بر جمعیت سنین نیروی کار در دهه اخیر

جمعیت سنین نیروی کار، به‌عنوان جمعیت بالقوه مولد و فعال، در مطالعات اقتصاد و جمعیت‌شناسی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. با این‌وجود ممکن است الگوی اپیدمیولوژیک مرگ‌ومیر و روند تغییرات آن با سایر گروه‌های جمعیتی متفاوت باشد. هدف این مطالعه محاسبه تغییرات سال‌های عمر از دست‌رفته زودرس (yll) افراد گروه سنی 15-64 بر اثر سه علت اصلی فوت در کشور در دو مقطع 1385 و 1394 است. داده‌های موردنیاز از نظام ثبت مرگ وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی اخذ شده و yll با استفاده از روش استاندارد سازمان جهانی بهداشت محاسبه شده است. یافته‌ها نشان می‌دهد که علل اصلی مرگ و سال‌های عمر از دست‌رفته جمعیت سنین نیروی کار با کل جمعیت و سایر گروه‌های عمده سنی مانند کودکان و سالمندان در دوره‌های مورد مطالعه متفاوت است. در گروه‌های سنی جوان نیروی کار 15-44 سال، حوادث غیرعمدی و در سنین بالای نیروی کار 45-64 سال بیماری‌های قلبی عروقی و سرطان‌ها علل غالب هستند. این نتیجه که روند تغییرات مرگ‌ومیر در دهه اخیر به گونه‌ای بوده که از سهم درصدی yll بیماری‌های قلبی عروقی و حوادث غیرعمدی کاسته شده، نتیجه‌ای امیدوارکننده ولی برعکس، افزایش سهم مرگ ناشی از سرطان‌ها طی دهه اخیر، قابل تامل و هشداردهنده است.