الگوها و تعیین کننده‌ های تمایلات فرزندآوری در ایران

در این تحقیق، برپایه یک رویکرد جمعیت‌شناختی یکی از مهم‌ترین مسائل اجتماعی جوامع معاصر یعنی الگوهای مرتبط با تمایلات فرزندآوری را مورد توجه و بررسی قرار داده‌ایم. جمعیت نمونه تحقیق حاضر مشتمل بر 2787 نفر از مردان و زنان 15 ساله به بالای ساکن در نقاط شهری و روستایی شهرستان‌های اهواز، بابلسر، بجنورد، گنبدکاووس، محمودآباد و همدان می‌باشد. در مجموع، تجزیه و تحلیل‌های این تحقیق نشان می‌دهد که گرچه یک «شکاف نسلی» فراگیر و فزاینده در زمینه الگوهای فرزندآوری کاملا مشهود است، با این وجود، الگوهایی همچون «بی‌فرزندی» و «تک‌فرزندی» در جامعه ایرانی چندان پذیرفتنی نیست. برجسته‌ترین الگوی تمایلات فرزندآوری نیز الگوی دو فرزندی است. یکی دیگر از الگوهای اصلی که از تجزیه و تحلیل‌های این تحقیق می‌توان استنباط کرد، این است که تمایلات فرزندآوری مردان و زنان بسیار به هم شبیه و یکسان است. در عوض، تفاوت‌ها در زمینه تمایلات فرزندآوری به‌طور چشمگیری تحت تاثیر نحوه نگرش جنسیتی مانند نگرش به الگوی سنتیِ مرد نان‌آور خانواده و اشتغال زنان است.

Childbearing Desires in Iran: Patterns and Determinants

This article presents researchbased evidence to examine patterns and determinants associated with childbearing desires in Iran. The sample includes 2878 people aged 15 and above living in the rural and urban areas of Ahvaz, Babolsar, Bojnord, Gonbad Kavos, Mahmoudabad and Hamadan. Generally speaking, the research findings indicate an increasing generational gap in childbearing desires. While such patterns as childlessness and onechild model are not accepted, the twochild model is the most visible pattern of childbearing desire. The findings support the gender convergence suggesting that men and women share close childbearing desires. However, childbearing desires vary substantially by attitudes towards gender roles.