تاثیر ارزشیابی مهارت های بالینی به شیوه داپس بر میزان عملکرد بالینی دانشجویان سال چهارم پرستاری

زمینه و هدف: سنجش مهارت های بالینی و عملی مبتنی بر توانمندی با مشاهده مستقیم فراگیران بر روی بیماران واقعی بسیار مهم است. روش داپس مستلزم مشاهده مستقیم فراگیران درحین انجام یک پروسیجر و ارزیابی همزمان بوسیله پرسشنامه است. هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر ارزشیابی مهارت های بالینی به روش داپس بر میزان عملکرد بالینی دانشجویان پرستاری است. روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع ارزشیابی نیمه تجربی است و در نیمسال اول تحصیلی سال1392 در دانشکده علوم پزشکی آبادان روی 35 نفر ازدانشجویان ترم 7پرستاری انجام شد. برای گردآوری اطلاعات، ازپرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. تجزیه وتحلیل داده ها ابتدا بااستفاده از روش های آمار توصیفی انجام شد. سپس با بکارگیری آزمون های آماری ناپارامتری ویلکاکسون و من ویتنی، نمرات مورد نظر مقایسه شد. در ضمن به منظور بررسی ارتباط بین متغیرهای مورد مطالعه از ضریب همبستگی اسپیرمن و برای هرآیتم از آزمون کاپا استفاده شد. ضریب کاپا 6/0 و ضریب همبستگی حاصله 5/0 بدست آمد. یافته ها: 35نفر شرکت کننده در گروه آزمون وکنترل قرار داشتند. شرکت کنندگان گروه آزمون 3 بار به روش داپس و گروه کنترل یک بار به روش متداول ارزیابی شدند. میانگین نمرات دانشجویان گروه آزمون در آزمون های 2و3 نسبت به آزمون1 داپس تفاوت چشمگیری داشت و میانگین رتبه ها به نسبت بالاتر بود(001/0 p < )، ولی درگروه کنترل این میانگین تغییری نداشت و پیشرفتی در عملکرد بالینی دانشجویان دیده نشد. نتیجه گیری: روش مشاهده ی مستقیم عملکرد بالینی دانشجویان در صورتی که به درستی اجرا شود، روشی مفید برای اتصال دانش به عملکرد و توسعه ی رفتار حرفه ای و ماهرانه در اجرای پروسیجرهای تخصصی پرستاری خواهد بود و پیشنهاد می شود اعضای هییت علمی دانشکده های پرستاری با تمرکز بیشتر روی این شیوه ی ارزیابی و سایر روش های نوین، زمینه را برای توسعه ی آموزش مداوم و حرفه ای و ساختاریافته فراهم کنند.