رابطه بین سطح انگیزه دانشجویان پرستاری با پیشرفت تحصیلی بر اساس تیوری خود تعیین کنندگی

زمینه و هدف: یادگیری و پیشرفت تحصیلی از جمله موضوعات مهم و مورد توجه در روانشناسی پرورشی و تعلیم وتربیت است که از عوامل مهم فردی و موقعیتی تاثیر می پذیرد، در ایران مطالعات بسیار اندکی در زمینه ی انگیزه دانشجویان پرستاری انجام شده است و آمار دقیقی از وضعیت انگیزه دانشجویان پرستاری و ارتباط آن با پیشرفت تحصیلی موجود نمی باشد. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط سطوح انگیزه دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی گیلان با پیشرفت تحصیلی صورت گرفته است. روش بررسی: روش این پژوهش از نوع مقطعی- توصیفی تحلیلی است. ابزار مطالعه، پرسشنامه های تعیین انگیزه آکادمیک و محیط کار مبتنی بر تیوری خود تعیین کنندگی می باشد. 243 دانشجوی پرستاری دانشگاه علوم پزشکی گیلان پرسشنامه را تکمیل نموده و اطلاعات جمع آوری شده در نرم افزار آماری spss-16 با استفاده از آزمون من ویتنی، اسپیرمن و رگرسیون خطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: از میان 243 دانشجو، 126 نفر(9/51 درصد) زن، 117 نفر (1/48 درصد) مرد با میانگین سنی 21 سال بودند. میزان انگیزه و معدل دانشجویان خوب ارزیابی شد. بین انگیزه شناسایی شده(03/0p=) و به درون متمایل شده(01/0p=) با معدل، ارتباط معنی دارمثبت و بین فقدان انگیزه (1/0-r= , 02/0p=) با معدل، ارتباط معنی دار و معکوس دیده شد. بین انگیزه درونی و بیرونی با معدل ارتباط معنی داری دیده نشد. نتیجه گیری: با توجه به موارد بررسی شده میزان انگیزه دانشجویان پرستاری متوسط به بالا بود، اما انگیزه درونی در پیشرفت تحصیلی دانشجویان تاثیری نداشته و مواردی چون انگیزه شناسایی شده و به درون متمایل شده که در رده های پایین تری نسبت به انگیزه درونی قرار داشتند، اثر گذاری بیشتری بود. از این رو لازم است که مدرسان تلاش بیشتری در جهت شناسایی عوامل اثر گذار بر روی انگیزه و پیشرفت تحصیلی دانشجویان ودرونی سازی انگیزه مرتبط با پیشرفت تحصیلی آن ها داشته باشند.