تاثیر آموزش الکتروشوک درمانی بر وضعیت شناختی بیماران بستری شده در بخش اعصاب و روان بیمارستان پنج آذر شهر گرگان

چکیده زمینه و هدف: الکتروشوک درمانی، روشی است برای درمان بیماری های روانی که نیاز به همکاری تیم بیهوشی، روان پزشکی و پرستاری دارد. یکی از مراقبت های مهم پرستاری، آموزش به بیمار به خصوص در مورد موقتی بودن اختلال شناختی بعد از الکتروشوک درمانی می باشد، لذا این مطالعه با هدف بررسی تاثیر آموزش قبل از الکتروشوک درمانی بر وضعیت شناختی بیماران انجام گرفت. روش بررسی: این مطالعه تجربی بر روی 74 نفر از بیمارانی که برای اولین بار تحت درمان با الکتروشوک بودند انجام شد . نمونه- ها به صورت تصادفی به دو گروه( 37 نفر گروه آزمایش و 37 نفر شاهد) تقسیم شدند. در گروه مداخله به کمک پمفلت، عکس و سخنرانی آموزش های قبل از شوک داده شد. وضعیت شناختی بیماران به ترتیب قبل از الکتروشوک درمانی، 24 ساعت بعد از اولین، سومین و ششمین شوک بررسی و سپس در دو گروه مقایسه شد. ابزار گردآوری اطلاعات ، پرسشنامه استاندارد وضعیت شناختیmmse بود. داده ها بعد از جمع آوری با آزمون آماری اندازه های تکرار ((repeatedmeasures و آزمون t-test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: آزمون آماری تفاوت معنی داری را در وضعیت شناختی گروه شاهد و آزمایش نشان داد (01/0 > p) . این تفاوت، 24ساعت بعد از اولین و سومین الکتروشوک مشاهده شد، به طوری که وضعیت شناختی گروه آزمایش در این فواصل بیشتر از گروه شاهد بود، ولی بین دو گروه تفاوت معنی داری بعد از شوک ششم مشاهده نشد. نتیجه گیری: کمبود و عدم آگاهی، موجب ترس و آشفتگی می شود که عوارض شناختی بعد از الکتروشوک درمانی را تشدید می- کند، لذا ضرورت دارد پرستاران اطلاعات مناسب و کافی را قبل از اجرای این روش درمانی در اختیار بیماران قرار دهند.