ارتباط احساس تنهایی با رضایت از زندگی در سالمندان(شهرهای گرگان و گنبد)

چکیده زمینه و هدف: سالمندی دوران حساسی از زندگی است و توجه به مسایل و نیازهای این مرحله یک ضرورت اجتماعی است. در این سن احساس تنهایی که در اثر کمبود روابط اجتماعی ایجاد می شود، علاوه بر سلامت جسمانی بر نحوه زندگی و میزان رضایت از زندگی آن ها تاثیر می گذارد، لذا در این مطالعه با توجه به اهمیت این مساله، به بررسی تعیین ارتباط تنهایی با رضایت از زندگی در سالمندان پرداخته شده است. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- همبستگی تعداد 100نفر از سالمندان ساکن شهرهای گرگان و گنبد که شرایط ورود به مطالعه را داشتند، به صورت مبتنی بر هدف انتخاب شدند. اطلاعات از طریق پرسشنامه های احساس تنهایی و رضایت از زندگی جمع- آوری شد. از آزمون های آماری توصیفی و آزمون ضریب همبستگی اسپیرمن و ویلکاکسون برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد میزان تنهایی در سالمندان با میانگین و انحراف معیار(6 ± 14)به میزان زیاد و میزان رضایت از زندگی با میانگین و انحراف معیار(7±24)در حد متوسط بودکه آزمون همبستگی اسپیرمن بین میزان تنهایی با رضایتمندی سالمندان ارتباط معنی- داری را نشان داد(6/0- ,r = 01/0 (p < . همچنین بین رضایت از زندگی با تحصیلات، اختلاف معنی داری مشاهده شد-(01/0 .(p < نتیجه گیری: نتایج این مطالعه تصویری روشن از ارتباط و تاثیر احساس تنهایی را بر رضایت از زندگی سالمندان نشان داد. برهمین اساس با تماس های مستمر با افراد سالمند و شناسایی موقعیت های منحصر به فرد نظیر کاهش روابط اجتماعی و شناسایی ذهنیات و باورهای سالمندان و افزایش آگاهی مراقبت کنندگان بهداشتی و خانواده ها و اطرافیان سالمندان نسبت به درک و تقویت روابط و تعاملات در سنین سالمندی و طراحی برنامه های آموزشی، درمانی و توانبخشی موجب پیشگیری از احساس تنهایی و ایجاد رضایت از زندگی در سالمندان می شود.