تاثیر آموزش نقش های پرستاری بر آگاهی و نگرش پرستاران، در مراقبت از بیماران مبتلا به پارکینسون

چکیده زمینه و هدف: پارکینسون نوعی اختلال نورودژنراتیو شایع مزمن با سیر پیش رونده است. برای دسترسی بهتر و آسان تر در مراقبت این بیماران به پرستار متخصص نیاز می باشد. هدف این مطالعه، تعیین تاثیر آموزش نقش های پرستاری بر آگاهی و نگرش پرستاران، پیرامون مراقبت از بیماران مبتلا به پارکینسون بود. روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی 102 پرستار دانشگاه های علوم پزشکی کرمان در سال 1388، در دو گروه مورد و شاهد انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه خود ساخته بود. پس از انجام آزمون اولیه برنامه های آموزشی به روش سخنرانی، پرسش و پاسخ و بحث گروهی و در اختیار قرار دادن جزوه آموزشی اجرا گردید.3 هفته بعد، آزمون نهایی به عمل آمد . اطلاعات با نرم افزار spss-15 و با استفاده از روش های آماری توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها : مقایسه قبل و بعد از آموزش نسبت به ماهیت بیماری و نقش های گروه مورد بین آگاهی کلی با میانگین (17/3± 51/7) و نگرش کلی با میانگین (22/5± 35/8) اختلاف معنی دار آماری نشان داد (000/0p < ). بین میانگین آگاهی و نگرش نوبت اول و دوم گروه شاهد اختلاف معنی داری مشاهده نشد. مقایسه کلی تاثیر آموزش گروه مورد و نتایج نوبت اول و دوم گروه شاهد، اختلاف معنی دار آماری را نشان داد (000/0p < ). نتیجه گیری: آموزش بر آگاهی و نگرش واحدهای مورد پژوهش نسبت به ماهیت بیماری پارکینسون و نقش های آموزشی ، مراقبتی و حمایتی تاثیر داشته است، بنابراین وجود مداخلات آموزشی مربوط به نقش های پرستاری در مراقبت از بیماران پارکینسون ضروری است.