فراغت و تفریح در اندیشه متفکران مسلمان

فراغت اغلب به دو معنای «زمان فارغ از هر نوع وظایف الزامی» و «مجموعه‌ای از فعالیت‌ها و اشتغالات سرگرم‌کننده، تفریحی و تفننی که در این ظرف زمانی کانون توجه قرار می‌گیرند»، به کار می‌رود. «فراغت» در هر دو معنا، به دلیل تنوع ابعاد از زوایای مختلفی مطالعه و بررسی شده یا سزاوار بررسی است. ادیان الهی از جمله اسلام به اقتضای جایگاه ارزشی، ظرفیت‌های آموزه‌ای، رسالت و ماموریت، به جنبه‌های تجویزی، دستوری و هنجاری آن عطف توجه کرده‌اند. یکی از مجاری فهم مواضع درون‌متنی اسلام، رجوع به دیدگاه‌های اندیشمندانی است که در مقام تشریع و تفسیر مواضع دین در نسبت با این مقوله و احکام مربوط سخن گفته‌اند. این نوشتار درصدد است تا با تتبع در آثار و مکتوبات متفکران مسلمان از حوزه‌های مختلف، ریوس کلی این مواضع را استخراج و دسته‌بندی کند. روش این مطالعه در مقام گردآوری اطلاعات، اسنادی و در مقام تحلیل یافته‌ها، تفهمی، تفسیری و اجتهادی است.