سیاست علمی در ایران پس از انقلاب اسلامی ( با تاکید بر علوم انسانی در اسناد بالا دستی)

با ورود دانش نوپای سیاست‌گذاری به ایران، تلاش برای کاربست آن در حوزه‌های ‌مختلفی که در آنها ‌امکان سیاست‌گذاری هست، آغاز شده است. از جمله این حوزه‌ها، حوزه علم است. این مقاله به سیاست‌های ‌علمی پس از انقلاب اسلامی در بخش علم با تاکید بر علوم انسانی می‌پردازد و درصدد پاسخ به این پرسش است که پس از شکل‌گیری نظام اسلامی در ایران، در سیاست‌های تدوین‌یافته در زمینه علم (انسانی)، به چه اموری توجه شده است؛ سیاست علمی چه تغییراتی را پشت‌سر گذارده و از چه الگویی تبعیت می‌کند. روش تحقیق با توجه به تاکیدی که بر اسناد بالادستی وجود دارد تحلیل محتوا و در مواردی به تحلیل گفتمان است و نتیجه تحقیق رشد تدریجی توجه به علم طی سال‌های ‌پس از انقلاب و استفاده از الگوهای متنوع در سیاست‌گذاری، و غلبه حاکمیت سیاست تبعی در نگاه به علم (انسانی‌‌) است.