گفتمان‌های اجتماعی زنان در پارادایم سنت و نوگرایی؛ مطالعه زنان هجده تا چهل سال شهر شیراز

هدف پژوهش حاضر ارزیابی تفاوت‌های جامعه‌شناختی در میان چهارصد نفر از زنان هجده تا چهل سال جامعه آماری زنان شهر شیراز است. نمونه آماری پژوهش بر پایه روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای تصادفی انتخاب شده است و داده‌‌های موردنیاز با استفاده از پرسشنامه بسته ساختار‌یافته جمع‌آوری شده است. پرسش اصلی تحقیق این است که آیا میان زنان هجده تا چهل سال سنت‌گرا و نوگرای شهر شیراز از نظر سرمایه اجتماعی، سرمایه فرهنگی، مصرف رسانه‌ای، دین‌داری، سن و پایگاه اجتماعی اقتصادی تفاوت معناداری وجود دارد یا خیر؟ آرای گفتمانی میشل فوکو و لاکلا و موفه، چارچوب تیوریک پژوهش را تشکیل می‌دهند. در این مطالعه، نگرش‌‌های پاسخ‌گویان درباره خانواده و ازدواج، حقوق زنان، روابط اجتماعی زن و مرد و حجاب و عفت که در پارادایم سنت و تجدد نظام معنایی خاص خود را دارند، استخراج و تفاوت‌‌های میان زنان سنت‌گرا و نوگرا در میزان متغیرهای مندرج در صدر چکیده شناسایی شد. بر اساس یافته‌‌های توصیفی، میانگین گرایش زنان به گفتمان‌‌های معطوف به سنت برابر با 1/67 (از 100) و میانگین گرایش آنان به گفتمان‌‌های نوگرا برابر با 4/63 (از100) است. نتایج استنباطی پژوهش نشان می‌دهد میزان سرمایه اجتماعی، دین‌داری و سن زنان سنت‌گرا به‌گونه‌ای معنادار بیش از همتایان نوگرای آنهاست؛ به‌طور متقابل، میزان سرمایه فرهنگی و مصرف رسانه‌ای زنان نوگرا به‌شکلی معنادار از زنان سنت‌گرا پیشی می‌گیرد؛ میان دو گروه یاد‌شده زنان، از حیث پایگاه اجتماعی اقتصادی تفاوت معناداری مشاهده نشد.?