دلالت‌های نظریه فطرت در نظریه فرهنگی

«نظریه فطرت»، سرشتی برای انسان تصویر می‌کند که الهی، فراگیر، تبدیل‌ناپذیر، غیراکتسابی و مصون از خطاست و سایر موجودات، بدین سیاق از آن بهره‌مند نیستند. ازاین‌رو، فطرت، وجه تمایز انسان از سایر موجودات است.ورود مفهوم «فطرت» به مبادی علوم مختلف، تبعات معرفتی فراوانی به‌همراه دارد. نظریه فرهنگی، یکی از دانش‌هایی است که با ورود مفهوم «فطرت» بدان، دستاوردهای علمی مهمی حاصل خواهد شد. «ابتنا بقا فرهنگ‌ها بر عناصر فطری»، «بهره‌مندی همه فرهنگ‌ها از فطرت الهی»، «معتبر دانستن بخشی از تفاوت‌های فرهنگی جوامع»، «تحلیل بحران‌های فرهنگی بر اساس فطرت»، «رای به تعالی‌پذیری همه فرهنگ‌ها»، «فطری دانستن ارتباطات»، «امکان گفت‌وگوی فرهنگ‌ها با زبان فطرت»، «مفاهمه ذاتی فرهنگ‌ها با فرهنگ دینی» و «ورود به سیاست‌گذاری فرهنگی مبتنی بر نظریه فطرت»، در جمله موضوعاتی هستند که در این مقاله، به‌عنوان دلالت‌های نظریه فطرت در نظریه فرهنگی مورد بررسی و نقد قرار گرفته‌اند.