بررسی مولفه‌های «هوش سازمانی» حوزه‌ علمیه‌ قم در مدیریت بحران کرونا

شروع بحران‌ جهانی کرونا با ابعاد گوناگون و‌ نحوه مواجهه دولت‌‌ها و سازمان‌ها با این پدیده بحرانی غافلگیرکننده، به میدانی برای آزمون کارآمدی سبک مدیریت در این بحران تبدیل شد. عملکرد حوزه‌ ‌علمیه در شرایط ملتهب حاکم بر جامعه که از سوی جریان معارض با حاکمیت اسلام و انقلاب، متهم به شروع و شیوع این بیماری شده بود، مبتنی بر شناخت صحنه جنگ ترکیبی و ادراکی پیچیده در مدیریت بحران است. پژوهش حاضر با روش «پدیدارشناسی توصیفی» به دنبال شناسایی تاثیر مولفه‌های هوش‌ سازمانی حوزه‌ ‌علمیه در مدیریت بحران کروناست. برای اندازه‌گیری هوش‌ سازمانی از الگوی «هفت‌بعدی» آلبرخت، و برای مدیریت بحران الگوی چهارمرحله‌ای «بحران» مبنا قرار گرفته است. نتایج نشان می‌دهد که رابطه معناداری بین هوش سازمانی حوزه‌ علمیه و مدیریت بحران کرونا وجود دارد. علاوه بر این، هوش‌ سازمانی مطابق بررسی‌های حاصل از روش‌های آمیخته، از مولفه‌هایی به ترتیب اولویتی ذیل برخوردار است: سرنوشت مشترک، جرئت و شهامت، بینش راهبردی، اتحاد و توافق، فشار عملکرد، کاربرد دانش، تمایل به تغییر. اضافه بر هفت مولفه رصد شده، «معنویت» نیز فرا‌مولفه مهم هوش‌ سازمانی حوزه‌ ‌علمیه در مدیریت بحران کرونا بوده است.