اصول قرآنی سبک زندگی اسلامی

بحث درباره‌ مختصات سبک ‌زندگی اسلامی، در دو سطح «انتزاعی یا اصول سبک‌ زندگی» و سطح «انضمامی یا سویه‌ مشهود سبک ‌زندگی» قابل ‌طرح است. بُعد مشهود سبک ‌زندگی، ناظر به معرف‌های عینی و انضمامی است که در کنش‌ها و تعاملات روزمره انعکاس دارند و قابل ‌سنجش و اندازه‌گیری‌اند؛ اما اصول سبک‌ زندگی، به معیار‌های کلان و انتزاعی‌تر اشاره دارد که در مجموع، کلیت حیات و زیست‌‌جهان مومنانه یا الحادی را معین می‌کنند. در حقیقت، آنچه سبک‌ زندگی اسلامی را از دیگر سبک‌ها و شیوه‌های زندگی متمایز می‌سازد، اصول بنیادینی است که به‌تعبیر قرآن، سپهر «حیات طیبه» را شکل می‌دهند. بنابراین، پرسش مهمی مطرح می‌شود، مبنی بر اینکه اصول بنیادین حاکم بر سبک‌ زندگی اسلامی کدام‌اند. در این پژوهش که با هدف بررسی اصول سبک زندگی قرآن، و با استفاده از ظرفیت روش‌های توصیفی‌تحلیلی سامان یافت، این نتیجه حاصل شد که جریان‌یابی اصول بنیادین در واقعیت زندگی روزمره، شیوه‌ زیستِ مومنانه را به‌صورتی متفاوت از دیگر سبک‌های زندگی رایج متاثر می‌کند؛ چراکه اگر انقطاع از عالم قدسی، غلبه‌ هوس بر عقل، احساس خودمختاری کاذب، فرم‌گرایی افراطی و شکاکیت فراگیر، در کانون اندیشه و سبک‌ زندگی غربی جای گرفته باشد، حضور همه‌جایی خداوند، توحیدمحوری، شریعت به‌مثابه‌ چهارچوب انتخاب‌ها، خودشناسی یا شناخت درست انسان و جهان، فطرت‌مداری و التزام به قوانین برخاسته از آنها، اساس سبک‌ زندگی اسلامی را شکل می‌دهد.