نظریه هنجاری و الگوی ارتباطی «سلامْ آغاز» در ارتباطات کلامی درون‌فرهنگی اسلامی و مقایسۀ آن با سایر فرهنگ‌ها

گشودن باب ارتباط در فرهنگ‌های مختلف، دارای الگوهای متنوعی است که همواره مورد علاقۀ انسان‌شناسان و فرهنگ‌کاوان است. این پژوهش با روش تحلیلی – اسنادی و تتبع در آیات قرآن، تفاسیر و نصوص فریقین تلاش نموده است راهبرد اسلامی در آغاز ارتباطات را به‌عنوان یک نظریۀ هنجاری بر حسب مبانی معرفتی، اجزای فراگرد ارتباطی و روش‌های انگیزشی تدوین کند. سپس آن را با الگوهای آغاز ارتباط، در نمونه‌ای تا حد امکان نمایا از فرهنگ‌های جهان، که با روش هدفمند انتخاب شده مقایسه کند. نتایج تحقیق، تبیین مبانی معرفتی و اجزای فراگرد ارتباطی «سلامْ آغاز» و الگوی هنجاری آن در آغاز ارتباطات کلامی است. در این نظریه‌پردازی نشان داده شده است: اولاً، «الگوی ارتباطی سلامْ آغاز» به‌عنوان یک فراگرد ارتباطی کامل (خودبسنده) برای انتشار اسم الهی «سلام» و آثار آن، از امنیت و دوستی و ... است، نه فقط مقدمۀ ارتباط. ثانیاً، این الگو برخلاف تعاریف رایج از ارتباط، در پی اهداف اقناعی صرف نیست. ثالثاً، بدیلی در معنای مندرج در پیام این الگو در سایر فرهنگ‌ها وجود ندارد.