مبانی نظری مفهوم «بازنمایی»؛ با تاکید بر ابعاد معرفت‌شناختی

این نوشتار، جستاری در مفهوم «بازنمایی» است. ازاین‌رو، ‌ضمن مرور عقبه تاریخی موضوع، دیدگاه‌‌‌‌های معاصر که منصرف در کارکرد رسانه‌های تکنولوژیک است، تبیین می‌شوند. بازنمایی، فرایندی است که از یک سو، مرتبط با عالم عینیات خارجی و از سوی دیگر، کنشی است که فاعل بازنما از طریق میانجی به مخاطب ارائه می‌کند. فرایند بازنمایی در این معنا، در گذر از سه جهان «بود»، «نمود» و «بازنمود» شکل می‌گیرد. لذا مسئله این نوشتار، بحث نظری در باب بازنمایی و کاوش تئوریک دربارة گذر از این سه جهان‌ است که به روش تحلیلی- عقلی و با هدف روشن شدن لایه‌های مباحث نظری شناخت‌شناسانه انجام می‌شود. در این فرایند، ابتدا در ارتباط با جهان «بود»، «مفهوم» شکل می‌گیرد. سپس، مفاهیم در جهان «نمود»، تنظیم، دسته‌بندی و بازآرایی می‌شوند. سرانجام، از مجرای ابزار بیانی به عالم «بازنمود» عرضه می‌شوند. حاصل اینکه، بازنمایی یک امر بیرونی، از فرایندی چندمرحله‌ای می‌گذرد که هریک، از ساختار، حدود، ایده، اراده‌ پیش‌ساخته و یا پیش‌فهم، اشباع شده‌اند و انتقال صرف و بدون خدشه مفاهیم عینی به مخاطب را زیر سوال می‌برند.