تبیین خطای روشی ابوالفضل برقعی در ردّ آیه استخلاف

آیۀ استخلاف، پنجاه و پنجمین آیه از سوره ی مبارکۀ نور است که خداوند در آن به آن دسته از اهل ایمان که عملی صالح دارند، بشارت به جانشینیِ حکومت صالحان، نشر و بسط دین حق و رسیدن به آرامش را می دهد. این آیه، از جمله آیاتی است که از آن، به قیام حضرت مهدی تاویل می شود. ابوالفضل برقعی با برخورداری از پیشینۀ تعلّق به مذهب شیعه و البته با سوق یافتن به گرایش تجدیدنظر طلبانه، عقایدی بر خلاف اصول اساسی تشیّع مطرح و در این اصول تشکیک کرد. وی در کتابِ بررسی علمی در احادیث مهدی ، ضمنِ باب الآیات المووّله بقیام القائم ، سعی دارد نظر عموم مفسّران شیعه بر این مطلب، که مصداق حکومت موعود در آیه استخلاف ، حضرت مهدی و اصحاب ایشان است را دفع کند و در این مسیر با مغالطه در کلام علمای امامیّه همچون شیخ طوسی در تبیان، طبرسی در مجمع البیان و ابوالفتوح در روح الجنان، آنان را با خود هم سو نشان دهد. این مقاله در صدد است، با تطبیق تفسیرهای مذکور با اظهارات برقعی، به نقد استدلالات وی در این زمینه بپردازد

Explanation of the Methodological Error of Abolfazl Borqaei in Denying Estekhlaf Verse

Estekhlaf verse is the fiftyfifth verse of the holy Surah alNoor, in which God makes a promise that those believers who carry out good deeds will be the successors of the rule of the righteous, disseminate the true religion and be in peace. This is one of the verses which is interpreted to refer to Imam Mahdi rsquo;s (a.s.) movement. Abolfazl Borqaei, having a background in Shiite religion and, of course, being inclined towards revisionism, came up with ideas that were contrary to the fundamental principles of Shiism and raised doubts about them. In the book lsquo;A Scientific Study of the Mahdi Hadiths rsquo;, he tries to deny the common opinion of Shiite commentators on the issue that the manifestation of the promised rule in estekhlaf verse is the rule of Imam Mahdi (a.s.) and his companions. In doing so, by distorting what such Shiite scholars as Sheikh Tusi, Tabarsi and Abu alFath say in ldquo;Tebyan rdquo;, ldquo;Majma rsquo; alBayan rdquo; and ldquo;Ruh alJanan rdquo; respectively, he tries to show that they are in agreement with him. This article seeks to criticize his arguments in this field by comparing the ideas in the abovementioned works of interpretation with those of Borqaei.