میزان توسعه‌یافتگی استان‌های ایران با تمرکز بر شاخص‌های بخش بهداشت و درمان

مقدمه: دسترسی مناسب به مراقبت‌های سلامتی یکی از اهداف اصلی همه جوامع می‌باشد. هدف این مطالعه بررسی میزان توسعه‌یافتگی استان‌های کشور ازنظر دسترسی به خدمات بهداشت و درمان بود.روش کار: این پژوهش یک مطالعه توصیفی- کاربردی و از نوع مقطعی بود. جامعه آماری شامل کلیه استان‌های کشور در سال 1391 بود. ابزار جمع‌آوری اطلاعات برای تهیه پیشینه و ادبیات نظری این تحقیق، مستندات کتابخانه‌ای و اینترنتی بود و از وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی و مرکز آمار ایران به‌عنوان مراجع رسمی اطلاعات کشور در این زمینه، برای جمع‌آوری داده‌های مربوطه استفاده شد. از روش تاکسونومی به ‌منظور تعیین درجه‌ توسعه‌یافتگی استان‌های کشور، از روش آنتروپی شانون به‌منظور تعیین اوزان شاخص‌ها و از روش تاپسیس به‌منظور رتبه‌بندی استان‌ها ازلحاظ دسترسی به‌ شاخص‌های بخش بهداشت و درمان استفاده شد.یافته‌ها: بر اساس نتایج روش تاکسونومی از میان 31 استان موردبررسی، 12 استان توسعه‌یافته، نُه استان نیمه توسعه‌یافته و 10 استان دیگر توسعه‌نیافته تلقی می‌شوند. با روش آنتروپی شانون شاخص نسبت تعداد داروساز به جمعیت استان مهم‌ترین شاخص بود. نتایج روش تاپسیس نشان داد که ازلحاظ دسترسی به شاخص‌های بخش بهداشت و درمان، استان مرکزی رتبه اول و استان اردبیل رتبه‌ آخر را دارد.نتیجه‌گیری: با توجه به اختلاف زیاد بین استان‌های کشور به مسیولان توصیه می‌شود که اولویت‌های تخصیص بودجه را با توجه به درجه‌ توسعه‌یافتگی استان‌ها مشخص نمایند.کلیدواژه‌ها: میزان توسعه‌یافتگی، شاخص‌های بهداشت و درمان، ایران