مقایسه ابعاد چابکی آموزشی در فضای حضوری و مجازی مبتنی بر دیدگاه دانشجویان علوم پزشکی؛ تجربه یک تغییر

مقدمه: چابکی سازمانی، توانایی سازمان در پاسخ سریع به شرایط نامطمئن و غیرقابل‌پیش‌بینی محیط پیرامونی است. در دوران پاندمی کووید-19 دانشجویان، شیوه های متنوعی از خدمات آموزشی مجازی را تجربه کردند. پژوهش حاضر باهدف مقایسه چابکی آموزشی در دو شیوه حضوری و مجازی از دیدگاه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شیراز انجام شده است.روش ها: روش پژوهش، توصیفی پیمایشی بر روی 372 دانشجوی دانشگاه علوم پزشکی شیراز در سال 1401 انجام شد که هم آموزش مجازی و هم حضوری را تجربه کرده بودند و به شیوه طبقه ای تصادفی از دانشکده های مختلف انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسش‌نامه محقق ساخته در مقیاس لیکرت پنج‌گزینه‌ای بود که به شیوه الکترونیکی به ایمیل دانشجویان ارسال شد. در تحلیل داده ها از آزمون تی زوجی، تی گروه‌های مستقل، anova و همبستگی پیرسون استفاده شد. داده ها با نرم‌افزار spss 24 تحلیل شد.یافته ها: چابکی در مولفه های پاسخگویی (p<0/001)، یکپارچکی(p<0/001)، شایستگی (p<0/001)، در وضعیت حضوری به طور معناداری بیش از وضعیت مجازی گزارش شد، اما در مولفه انعطاف پذیری(p<0/001) و سرعت (p<0/001)، نمره محیط مجازی در حد معناداری بیش از حضوری بود. در مجموع میانگین کل چابکی آموزشی در دو محیط با هم تفاوت معناداری نداشت (p=0/225). همه مولفه‌های چابکی آموزشی با هم و با نمره کل همبستگی بالایی داشتند(p<0/001).نتیجه‌گیری: به نظر می رسد هر یک از محیط های حضوری و مجازی بخشی از مولفه های چابکی آموزشی را تقویت می‌کنند. ازاین‌رو استفاده ترکیبی از هر دو شیوه حضوری و مجازی می‌تواند در ارتقای سطح چابکی سازمان بسیار موثرتر باشد. مدیریت و توسعه فناوری یکی از راهکارهای اصلی و الزامات اصلی در افزایش چابکی سازمان‌های آموزشی محسوب می‌شود.

a comparative study of the educational agility’s dimensions in face-to-face and virtual spaces based on medical students’ views: experiencing a change

introduction: organizational agility is the ability of an organization to respond quickly to uncertain and unpredictable environmental conditions. after the covid-19 pandemic, students had diverse experiences of providing educational services virtually. the present study was conducted to compare the educational agility status in two modes of face-to-face and virtual from the perspective of shiraz university of medical sciences students.methods: the research method was descriptive survey on 372 students of shiraz university of medical sciences in 2022 who had experienced both virtual and face-to-face education and were randomly selected from various faculties. the researcher-made questionnaire was a 5-option likert scale that was sent electronically to the students’ emails. to analyze the data, paired t-test, independent t-test, anova, and pearson’s correlation test were used. the data was analyzed using spss 24 software.results: agility in the responsiveness (p<0.001), integrity (p<0.001), and adecuacy (p<0.001) components in the face-to-face mode was significantly higher than the virtual mode, but in the flexibility (p<0.001) and speed (p<0.001) components, the virtual environment score was significantly higher than the face-to-face mode. in general, the mean total educational agility in both environments did not have a significant difference (p=0.225). all components of educational agility had a high correlation with each other and with the total score(p<0.001).conclusion: it seems that face-to-face and virtual environments enhance some of the capabilities of educational agility. it is obvious that a combined use of both face-to-face and virtual modes can be much more effective in promoting organizational agility. development of technology is one of the main solutions and requirements in increasing the agility of educational organizations.