الگوهای «مشارکت دولتی- خصوصی» و اثر آنها بر شاخص‌های میانی بیمارستان: یک مرور انتقادی

مقدمه: یکی از راه حل های پیش روی دولت ها برای مواجهه با مشکل محدودیت منابع در بخش سلامت، مشارکت دولتی- خصوصی است. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثرهای الگوهای مختلف مشارکت دولتی- خصوصی بر شاخص های میانی بیمارستان و شناسایی عوامل موثر بر اجرای موفقیت آمیز آن انجام شد. روش‌ها: پژوهش حاضر یک مرور انتقادی است. جستجو با استفاده از کلیدواژه های مناسب به دو زبان فارسی و انگلیسی در بازه زمانی 2017-2000 انجام شد. جستجو در پایگاه‌های اطلاعاتی google scholar، ovid، proquest، pubmed، science direct، scopus springer، magiran، sid، iranmedex و irandoc انجام شد؛ برای ارزیابی کیفیت مقاله‌ها از ابزارهای ارزیابی نقادانه و رده‌بندی براساس هرم شواهد استفاده شد. عوامل زمینه‌ای موثر بر اجرای موفقیت آمیز مشارکت دولتی- خصوصی در بیمارستان ها با روش تحلیل محتوا شناسایی شد. یافته‌ها: در مجموع 20 مقاله برای ورود به مطالعه انتخاب گردید. شش الگوی مشارکت دولتی- خصوصی در بیمارستان ها مورد استفاده قرار گرفته است. الگوها شامل الگوی alzira، dbfo/pfi، قرارداد مدیریت، colocation & dbflo، برون‌ سپاری و خصوصی‌ سازی بودند. هر کدام از این الگوها تاثیرهای متفاوتی بر عدالت، کیفیت، کارایی و دسترسی دارند. عوامل موثر بر اجرای موفقیت آمیز پروژه‌های مشارکت دولتی- خصوصی شامل: چارچوب‌های قانونی، پشتیبانی سیاسی، مشوق‌های مالی و ظرفیت سازی بود. نتیجه‌گیری: به نظر می رسد الگوی dbfo/pfi برای پروژه های ساخت و ساز و الگوهای قرارداد مدیریت، برونسپاری و alzira برای ارایه خدمت‌های بیمارستانی مناسب‌تر هستند. لذا، سیاستگذاران سلامت می توانند الگوهای مختلف مشارکت دولتی- خصوصی را براساس تاثیرهای که بر شاخص های میانی می گذارند، به کار گیرند.