به‌ کارگیری تئوری محدودیت‌ها جهت بهبود سیستم نوبت‌دهی مراکز درمانی بیماری‌های خاص

مقدمه: تئوری محدودیت‌ها، نوعی تکنیک مدیریتی جهت افزایش کارایی یک سیستم می‌باشد. هدف از انجام مطالعه حاضر، استفاده از الگوی مطرح شده در این تئوری جهت بهبود سیستم نوبت‌دهی مراکز درمانی بود تا از این طریق، کارایی سیستم در استفاده از ظرفیت موجود افزایش یابد و میانگین زمان‌ انتظار بیماران طی مراجعه برای دریافت درمان کاهش پیدا کند.روش بررسی: اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ از ﻧﻮع توصیفی- تحلیلی بود ﻛﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﻘﻄﻌﻲ ﺑﺮ روی 130 ﺑﻴﻤﺎر ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﻛﻨﻨﺪه ﺑﻪ یک کلینیک تخصصی شیمی درمانی در شهر همدان اﻧﺠﺎم ﮔﺮفت. اطلاعات از طریق مشاهده و با استفاده از پرسش‌نامه جمع‌آوری گردید. مدل شبیه‌سازی با استفاده از نرم‌افزار simul8 طراحی شد و سپس تاثیر سناریوهای مختلف بر متوسط زمان حضور بیمار و تعداد خروجی سیستم مورد بررسی قرار گرفت.یافته‌ها: سناریوی سوم که بر پایه مفاهیم مطرح شده در تئوری محدودیت‌ها ایجاد شد، در مقایسه با سناریوی «کارایی بالا از محدودیت»، تنها با حدود 4 درصد کاهش در میانگین روزانه تعداد خروجی بیمار، میانگین زمان انتظار را 41 درصد کاهش داد. از سوی دیگر، در سناریوی سوم در مقایسه با سناریوی «میانگین زمان انتظار پایین»، حدود 12 درصد افزایش در میانگین زمان انتظار بیمار مشاهده شد و به دنبال آن، میانگین روزانه خروجی بیماران 30 درصد افزایش یافت.نتیجه‌گیری: استفاده از تئوری محدودیت‌ها در مرکز درمانی مورد مطالعه، می‌تواند به صورت قابل ملاحظه‌ای در مدیریت گلوگاه‌ها موثر باشد و سبب کاهش زمان انتظار بیماران و بهبود عملکرد سازمان شود.