همبستگی خوداستنادی با ضریب تاثیر نشریات ایرانی نمایه شده در پایگاه گزارش استنادی مجلات ‏isi

مقدمه: استناد یکی از عناصر شاخص و ابزار مهمی برای اطلاع از تاثیرگذاری مدارک به شمار می‌رود، اما درصدی از آن شامل خوداستنادی است که هرچند وجود غیر متعارف آن باعث افزایش مصنوعی ضریب تاثیر if (impact factor) می‌شود، اما مقدمه سقوط یک مجله را نیز فراهم می‌کند. این پژوهش با هدف تشخیص همبستگی میان if و خوداستنادی در مجلات ایرانی نمایه شده در پایگاه گزارش استنادی مجلات jcr (journal citation reports) موسسه اطلاعات علمی isi (institute for scientific information) انجام شد.روش بررسی: پژوهش پیمایشی حاضر، از نوع کاربردی بود که به روش تحلیل استنادی، بر روی 44 عنوان مجله نمایه شده تا پایان سال 2014 در پایگاه گزارش استنادی مجلات isi صورت گرفت. داده‌ها از طریق بخش select country زیر نام ایران در همین پایگاه جمع‌آوری گردید و سپس با استفاده از آزمون ضریب همبستگی pearson در نرم‌افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته‌ها: 44 عنوان مجله، 6004 استناد با میانگین 45/136 کسب کردند. 18/43 درصد از مجلات نرخ خوداستنادی بین 21 تا 69 درصد داشتند که پس از حذف خوداستنادی، if آن‌ها به شدت کاهش یافت. در مجموع، رابطه معنی‌داری بین if و خوداستنادی در این مجلات مشاهده شد (001/0 > p). به عبارت دیگر، با افزایش میزان خوداستنادی، if مجلات نیز افزایش یافته بود.نتیجه‌گیری: نرخ خوداستنادی مجلات مورد بررسی در پایگاه مذکور رو به افزایش می‌باشد و بین این نرخ و if آن‌ها رابطه مستقیمی وجود دارد. اگرچه خوداستنادی تا حدی طبیعی است، اما میزان نامتعارف آن، باعث خدشه‌دار کردن مجله می‌شود. در نتیجه، لازم است از اعمال روش‌های نادرست مانند خوداستنادی زوری برای افزایش if پرهیز گردد و به جای آن، از سیاست‌هایی مانند به اشتراک‌گذاری مقالات در شبکه‌های علمی و بین‌المللی استفاده نمود تا مجلات استناد واقعی و بیشتری را دریافت نمایند