همبستگی بین شاخص‌‏های عملکردی و درجه ارزشیابی بیمارستان‏‌های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی مشهد

مقدمه: سنجش عملکرد بیمارستان‏ها با توجه به جایگاه ویژه بیمارستان‏ها در ارایه‏ خدمات در بخش بهداشت و درمان هر کشور از اهمیت بالایی برخوردار است. کارا و اثربخش بودن فعالیت‏های بیمارستانی یا به عبارتی دیگر عملکرد صحیح کارکنان و استفاده مناسب از منابع با استفاده از شاخص‏های عملکردی، ارزیابی می‎گردد. در تحقیق حاضر، به تعیین رابطه‌ی بین شاخص‏های عملکردی و درجه ارزشیابی بیمارستان‏ها پرداخته شده است.روش بررسی: مطالعه حاضر، یک مطالعه تحلیلی بوده و به صورت مقطعی در سال 90-1389 خورشیدی انجام شده است. جامعه آماری پژوهش کلیه بیمارستان‏های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی مشهد شامل 22 بیمارستان به استثنای بیمارستان روانپزشکی ابن سینا حجازی مشهد بود. اطلاعات مورد استفاده در این مطالعه که شامل شاخص‌های استاندارد فعالیت بیمارستانی است با استفاده از چک‌لیست از سامانه اتوماسیون آماری دانشگاه علوم پزشکی مشهد استخراج شد. صحت اطلاعات توسط کارشناسان اداره آمار دانشگاه مذکور بررسی و مورد تایید قرار گرفت. برای بررسی ارتباط بین شاخص‏های عملکردی و درجه ارزشیابی بیمارستان‏ها از ضرایب همبستگی spearman و kendall و آزمون student با استفاده از نرم‏افزار spss استفاده شد. سطح معناداری آزمون‏ها 05/0در نظر گرفته شد.یافته‌ها: طبق ارزشیابی صورت گرفته توسط معاونت درمان دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال 1390خورشیدی، 7/72 درصد بیمارستان‏ها درجه یک و 3/27% دارای درجه دو ارزشیابی بودند. در سال 1390، متوسط ضریب اشغال تخت بیمارستان‏های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی مشهد 8/58±80/69، متوسط اقامت بیمار 1/16±2/67، متوسط میزان مرگ و میر 10/39±15/37، متوسط میزان گردش تخت 15/50±68/116 و متوسط فاصله گردش تخت 53/0±14/1 بود. 50 درصد بیمارستان‏ها به لحاظ ضریب اشغال تخت، 3/77درصد به لحاظ متوسط اقامت بیمار، 7/72درصد به لحاظ میزان مرگ و میر، 100درصد به لحاظ میزان گردش تخت و 9/90درصد به لحاظ فاصله گردش تخت در سال 1390دارای وضعیت مطلوب بودند. ارتباط بین شاخص‏های عملکردی و درجه ارزشیابی بیمارستان‏ها به لحاظ آماری معنادار، ولی شدت میزان ارتباط ضعیف ارزیابی گردید.نتیجه ‏گیری: شاخص ‏های عملکردی متوسط اقامت بیمار، میزان مرگ و میر، گردش تخت و فاصله گردش تخت بیمارستان ‏های مورد مطالعه در حد مطلوب و شاخص ضریب اشغال تخت در حد متوسط بود. وجود ارتباط ضعیف بین شاخص‏های عملکردی و درجه ارزشیابی بیمارستان‏ها لزوم بازنگری در نظام ارزشیابی بیمارستان را مورد تاکید قرار می‏دهد. تخصصی شدن ارزشیابی بیمارستان‏ها با تاکید بر شاخص‏های عملکردی و انجام ارزشیابی توسط یک ارگان مستقل از جمله راهکارهای واقعی‏تر شدن نظام ارزشیابی بیمارستان‏ها است.واژه‌های کلیدی: ارزیابی عملکرد؛ شاخص‌ها؛ مدت اقامت؛ اشغال تخت بیمارستان؛ میزان مرگ و میر