سرمایه اجتماعی اعضای هیات‌علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

مقدمه: بدون تردید میزان سرمایه‏ی اجتماعی جامعه برآیندی از سرمایه‌های اجتماعی گروه‌های کوچک می‏باشد، که در بین اقشار مختلف جامعه متفاوت است و انتظار می‏رود گروه‏های حرفه‏ای و شغلی مختلف با توجه به میزان دانش، نگرش و سرمایه‌گذاری به عمل آمده توسط جامعه بر روی آنان از سطوح مختلفی از این متغیر اجتماعی بهره برده باشند. هدف از انجام پژوهش حاضر، شناسایی سطح و چگونگی سرمایه اجتماعی و مولفه‌های آن در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بوده است.روش بررسی: تحقیق حاضر کاربردی و از نوع توصیفی که جامعه آماری را کلیه اعضای هیات‌علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان که 670 نفر در سال (92 – 1391) بوده است، تشکیل داده بودند. حجم نمونه با یک مطالعه مقدماتی و با استفاده از فرمول cocran150 نفر در نظر گرفته شد که به روش طبقه‌ای تصادفی با توجه به متغیر جنسیت و دانشکده انتخاب گردید. برای سنجش سرمایه اجتماعی در این پژوهش از پرسشنامه محقق‌ساخته با استفاده از مدل (social capital assessment tool) که توسطkrishna و shrader در سال 1999 میلادی ساخته شده است که روایی صوری و محتوای آن مورد تایید 8 نفر متخصصان و صاحب‌نظران علوم مدیرت و جامعه‌شناسی و پایایی آن نیز 94/0 به دست آمد، استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده‌های پژوهش در دو سطح آمار توصیفی شامل (فراوانی، درصدها، جداول و نمودارها) و در سطح استنباطی شامل (آزمون t تک نمونه‌ای، t مستقل و آزمون f ) صورت گرفت.یافته‌ها: نتایج نشان داد سرمایه اجتماعی اعضای هیات علمی برابر با (44/3) بوده است که نشان می‌دهد بالاتر از حد متوسط است و نیز نگرش با میانگین (82/3) بالاترین و اعتماد با میانگین (14/3) پایین‌ترین سطح از هفت مولفه سرمایه اجتماعی را دارا بودند. همچنین بین سرمایه اجتماعی اعضای هیات علمی بر اساس متغیرهای جنسیت، تخصص، مرتبه علمی و دانشکده تفاوت معناداری وجود دارد.نتیجه‌گیری: کلیه فعالیت‌های آموزشی اعضای هیات علمی بدون در نظر گرفتن پایگاه اجتماعی آنان از نظر جامعه، سیاست‌گذاری‌ها و شرایط اقتصادی امکان‌پذیر نیست. از این‌رو از چند نظر می‌توان به تقویت اثربخشی سرمایه اجتماعی در کلیه ابعاد و فعالیت‌های استادان دانشگاه پرداخت، از یک‌سو روابط شبکه‌ای و درونی مانند اعتماد، نگرش، ارتباطات اجتماعی و از سوی دیگر لحاظ نمودن جایگاه و پایگاه اجتماعی و برنامه‌ریزی‌های کلان و موقعیت‌های مختلف عاملان کنش (اعضای هیات‌علمی) و با توجه به شرایط اقتصادی جامعه، پرداخت. واژه های کلیدی: سرمایه اجتماعی؛ اعضای هیات علمی؛ دانشگاه ها