اثرات اجرای طرح خودگردانی در میزان رضایت بیماران بستری دربیمارستان های شهرضا: مطالعه موردی

مقدمه: رضایت بیماران یکی از شاخص های مهم کیفیت ارایه خدمت در بیمارستان هاست.توجه به نقطه نظرات بیماران ،رضایت آنان را موجب شده و زمینه ساز ارتقا سطح کیفی خدمات بیمارستانی می باشد.تحقیق حاضر به منظور سنجش میزان رضایت بیماران پس از اجرای طرح خودگردانی با هدف بهبود کیفیت ارایه خدمت انجام گرفته است.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی مقطعی که در بیمارستان های صاحب الزمان(عج) و امیرالمومنین(ع) شهرستان شهرضا استان اصفهان در فروردین ماه 1391 انجام گرفت،تعداد109 پرسشنامه در مجموع دو دوره قبل و بعد از اجرای طرح خودگردانی،در بین بیماران، توزیع و داده های بدست آمده بر اساس مدل servqual و مقیاس پنج گزینه ای lickert،توسط نرم افزار spss v.15 در دو سطح توصیفی(فراوانی،درصد،میانگین و انحراف معیار) و استنباطی(آزمون ضریب همبستگی pearson،آزمونt مستقل و آزمون تحلیل واریانس یکطرفه) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: بر اساس یافته های حاصل از این پژوهش، میزان رضایت بیماران، در حد خیلی زیاد، در دوره ی بعد از خودگردانی، نسبت به قبل از آن،نشان از بهبود کیفیت ارایه خدمات، در دوره بعد از خودگردانی داشته است بطوری که میزان رضایت خیلی زیاد، در درصد بیشتری از بیماران بعد از خودگردانی(7/34) در مقایسه با قبل از خودگردانی (7/11) ازکیفیت خدمات بیمارستان، دیده می شود.نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج بدست آمده،لازم است به کیفیت خدمت در بُعد ملموسات، که به ظاهر ، جنبه های فیزیکی خدمت مربوط می شود و پاسخگویی سریعتر به مراجعین، خصوصاً در بخش هایی که خط مقدَم بیمارستان در ارایه خدمات، محسوب می شوند، توجه بیشتری گردد.واژه‌های کلیدی: رضایت بیمار؛ ارزشیابی؛ بیمارستان ها؛ کیفیت مراقبت بهداشتی