عوامل موثر بر کارایی فنی و رتبه‌بندی واحدهای کارا در بیمارستان‏های تامین اجتماعی

مقدمه: سازمان تامین اجتماعی ارایه کننده‌ی خدمات بیمارستانی به دو صورت نظام درمان مستقیم (بیمارستان‏های تحت مالکیت و مدیریت سازمان) و نظام درمان غیر مستقیم (خرید خدمات بیمارستانی و درمانی از دیگر خدمت دهندگان) به متقاضیان است. مطالعه‌ی حاضر، به منظور رتبه‌بندی واحدهای کارا و تعیین ارتباط بین کارایی و اندازه‌ی فعالیتی بیمارستان‏های تامین اجتماعی انجام شد.روش بررسی: این مطالعه‌ی تحلیلی، بر روی 65 بیمارستان تامین اجتماعی فعال در سطح کشور طی سال‏های 88-1386 انجام شد. به منظور سنجش میزان کارایی فنی بیمارستان‏ها از مدل نهاده- ستانده و تحلیل پوششی داده‏ها استفاده شد. همچنین از آزمون‏های آماری برای بررسی معنی‏دار بودن تاثیر مقیاس فعالیتی بر روی سطح کارایی بیمارستان‏ها استفاده شد.یافته‌ها: حدود 5/28 درصد از بیمارستان‏های کوچک تامین اجتماعی و 2/16 درصد از بیمارستان‏های بزرگ تامین اجتماعی کارایی کامل داشتند. آزمون فرضیه‌ی اختلاف میانگین‏ها از نظر آماری نشان داد که میانگین کارایی در دو گروه از بیمارستان‏های کوچک و بزرگ تفاوت معنی‏داری با یکدیگر دارند (29/0 = sig.).نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‏ها، انتظار می‏رود که با اصلاح شیوه‏های مدیریتی در استفاده‌ی بهینه از نهاده‏ها، سطح نا‏کارامدی مدیریتی به میزان تقریبی 6 درصد کاهش یابد و همچنین با استفاده‌ی بهتر از امکانات موجود، شاهد افزایش تقریبی در مقیاس ارایه‌ی خدمات خروجی به میزان 5 درصد باشیم.واژه‌‌های کلیدی: بیمارستان‌ها؛ تامین اجتماعی؛ تحلیل پوششی داده‌ها؛ کارایی