اندازه‌گیری کارایی نسبی خدمات درمانی بیمارستان‌‌های دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی با استفاده از تکنیک تحلیل پوششی داده‌‌‌ها (Data Envelopment Analysis)

مقدمه: کارایی یک مفهوم نسبی است و برای سنجش آن باید عملکرد واحد‌های اقتصادی صنعت در مقایسه با کارایی در شرایط بالقوه‌ی تولید قرار بگیرد تا مشخص گردد که کارایی واحد‌های تولیدی از مقدار مورد انتظار تا چه میزان فاصله دارد. بیمارستان به عنوان یک واحد اقتصادی، جهت استفاده‌ی بهینه از امکانات و منابع موجود، ناگزیر از به کارگیری تجزیه و تحلیل‌‌های کارایی می‌باشد. از این‌رو پژوهش حاضر به اندازه‌گیری کارایی بیمارستان‌‌های دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در مقایسه با یکدیگر پرداخته است.روش بررسی: این مطالعه تحلیلی- کاربردی بود و چون از داده‌‌های واقعی با مراجعه به اسناد و مدارک و آمار‌های عملکردی بیمارستان‌‌ها استفاده گردید، بررسی روایی و پایایی موضوعیت نداشت. به منظور تحلیل داده‌‌ها در راستای اندازه‌گیری کارایی نسبی خدمات درمانی 16 بیمارستان تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی و تعیین بیمارستان‌‌‌های کارا و ناکارا در سال‌های 1384 تا 1386، از مدل مضربیccr (charnels, cooper & rhodes) ورودی محور، یکی ازمد‌ل‌‌های رویکرد تحلیل پوششی داده‌‌ها یا dea (data envelopment analysis)، و از مدل (anderson & peterson) ap برای رتبه‌بندی بیمارستان‌‌های کارا استفاده گردید و جهت حل مدل، نرم‌افزار lindo به کار گرفته شد.یافته‌ها: در سال 1384، 75/43 درصد، در سال1385، 25/31 درصد و در سال 1386، 5/37 درصد از بیمارستان‌‌ها کارا بودند.نتیجه‌گیری: نتایج تحقیق منجر به پیشنهادهایی برای بهبود کارایی بیمارستان‌های ناکارا از طریق صرفه‌جویی‌های بالقوه در منابع به میزان 44/62 در صد در زیربنا، 88/43 درصد در تعداد تخت فعال، 15/37 درصد در تعداد پزشک و 58/38 درصد در تعداد پیراپزشک گردید.واژه‌‌های کلیدی: کارایی؛ خدمات بهداشتی درمانی؛ تحلیل؛ بیمارستان‌‌ها.