مکان‌یابی بیمارستان به منظور مدیریت سلامت شهروندان (نمونه موردی: منطقه 10 شهر شیراز)

مقدمه: امروزه افزایش جمعیت و به دنبال آن توسعه کالبدی شهرها، موجب کمبود زیرساختها و خدمات شهری در مناطق جدید شهری شده است. پژوهش حاضر با هدف مشخص نمودن نواحی محروم از خدمات درمانی )منطقه 10 شهر شیراز( و مکانیابی بهینه کاربری برای بیمارستان انجام شد.روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی بود و با رویکرد شهروند محوری انجام گردید. اطلاعات مورد نیاز نیز از طرح تفصیلی منطقه به دست آمد. با طراحی پرسشنامه، از10 نفر متخصصان حوزه سلامت و برنامهریزی شهری درخواست شد تا به 3 معیار و 10 زیرمعیار امتیاز دهند و ارجحیت هر کدام از معیارها را مشخص نمایند. به منظور مکانیابی بهینه، از تحلیل سلسله مراتبی و سیستم اطلاعات جغرافیایی gis )system information geographic( استفاده گردید.یافتهها: تجمع بسیار زیاد کاربری بهداشتی- درمانی در مرکز شهر شیراز باعث شده است که مناطق شمال غربی و جنوب شرقی با کمبود کاربری درمانی مواجه باشند. پس از بررسی معیارها و زیرمعیارها، بهترین موقعیتهای مکانی جهت احداث بیمارستان پیشنهاد گردید.نتیجهگیری: توزیع خدمات شهری و به ویژه خدمات درمانی، باید به گونهای باشد که عدالت فضایی رعایت گردد. اراضی بایر و زمینهای اوقافی، نزدیکی به معابر درجه یک و محدودههای با تراکم جمعیتی بالاتر، به عنوان موقعیتهای برتر جهت مکانیابی بیمارستانها پیشنهاد شد