رابطه عدالت سازمانی ادراک ‌شده و رعایت حریم شخصی با نقش تعدیل‌ گر مولفه‌های بازدارندگی

مقدمه: حفظ حریم بیماران و خانواده های آنها توسط کادر درمان در بیمارستانهای روانپزشکی، از اهمیت بالایی برخوردار است؛ چرا که افشای اطلاعات آنها میتواند وجهه اجتماعی بیمارستانها را مخدوش کند. پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه عدالت سازمانی ادراک شده و رعایت حریم شخصی با نقش تعدیلگر مولفههای بازدارندگی انجام شد.روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی- همبستگی و جامعه آماری آن متشکل از 445 نفر از کادر درمان بیمارستانهای روانپزشکی شهر اصفهان (فارابی و مدرس) بود. نمونه هابر اساس جدول morgan، 205 نفر برآورد گردید و به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب با حجم، از بیمارستانهای مدرس و فارابی به ترتیب 76 و 129 نفر انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها، چهار پرسشنامه بومی شده در طیف پنج درجهای لیکرت بود که روایی آن با استفاده از روایی محتوایی، صوری و تحلیل عاملی تاییدی و پایایی آن از طریق ضریب alpha s'cronbach مورد بررسی قرار گرفت. آمار توصیفی و فرضیهها با روش حداقل مربعات جزیی تجزیه و تحلیل گردید.یافتهها: ارتباط مثبت و معنیداری بین عدالت رویه ای )05/ 0 < p(، عدالت تعاملی ) 01/ 0< p( و عدالت توزیعی ) 01/ 0< p( با رعایت حریم شخصی مشاهده شد. همچنین، عدالت رویهای ) 01/ 0< p(، عدالت تعاملی )05/ 0 < p( و عدالت توزیعی )05/ 0 < p( و حفظ حریم شخصی با نقش تعدیلگر مولفه های بازدارندگی رابطه داشت. نتیجه گیری: مدل ارایه شده میتواند به عنوان ابزاری جهت پیش بینی و سیاستگذاری در زمینه نقض حریم خصوصی بیماران مورد استفاده قرار گیرد. برقراری نظام عادلانه در برخورد با کادر درمان و تدوین و اجرای آیین نامه هایی در خصوص قطعیت و شدت برخورد با موارد نقض حریم خصوصی، میتواند احتمال نقض حریم خصوصی بیماران را کاهش دهد