همبستگی سبک زندگی اسلامی با سلامت معنوی و اجتماعی

اهداف: امروزه یکی از امیدبخش ترین پارادایم های توسعه و سلامت، توجه به سبک زندگی و نقش بی بدیل آن در ابعاد سلامت است. هدف پژوهش حاضر، بررسی همبستگی سبک زندگی اسلامی با سلامت معنوی و اجتماعی از دیدگاه معلمان و مدیران شهر ارومیه بود.ابزار و روش ها: این پژوهش توصیفی همبستگی در سال 1396 در بین 320 نفر از معلمان و مدیران دوره دوم متوسطه شهر ارومیه انجام شد که با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبی انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل پرسش نامه سبک زندگی (lsq)، پرسش نامه سلامت اجتماعی کییز و پرسش نامه سلامت معنوی پولوتزین و الیسون بود. تجزیه و تحلیل داده ها، توسط ضریب همبستگی پیرسون و آزمون رگرسیون خطی از طریق نرم افزار spss 19 صورت گرفت.یافته ها: بین سبک زندگی اسلامی با ارتباط درون فردی، میان فردی، فرافردی، برون فردی، خودکارآمدی، سرمایه اجتماعی و مشارکت گروهی معلمان و مدیران همبستگی مثبت و معنی دار وجود داشت (0/0001=p). همچنین سبک زندگی اسلامی توانست 64/3% تغییرات متغیر ارتباط درون فردی، 67/6% تغییرات متغیر ارتباط میان فردی، 65/1% تغییرات متغیر ارتباط فرافردی، 44/9% تغییرات متغیر ارتباط برون فردی، 35/6% تغییرات متغیر خودکارآمدی، 67/6% تغییرات متغیر سرمایه اجتماعی و 68/3% تغییرات متغیر مشارکت گروهی معلمان و مدیران را تبیین نماید (0/0001=p).نتیجه گیری: سبک زندگی دینی اسلامی منجر به بهبود و ارتقای سلامت اجتماعی و سلامت معنوی افراد جامعه به ویژه معلمان و مدیران می شود.