سعادت از دیدگاه امام علی(ع)؛ تحلیل ریشه «سعد» در نهج البلاغه

بدون تردید مقوله «خوشبختی و سعادت»، از مسایل بنیادین و پرسشهای دیرینه و پایدار بشر بهشمار میآید که بسیاری از مکاتب دینی و فکری نیز آن را مد نظر داشتهاند. بررسی متون دینی و سخنان پیشوایان دین در رابطه با سعادت بشر و شناخت بهتر این مفهوم از دیدگاه آنان میتواند بر نحوه زندگی فردی انسان و حتی جهتگیریها و سیاستگذاریهای کلان جامعه تاثیر گذارد. این پژوهش بر آن است تا با تمرکز بر موارد بهکارگیری ریشه «سعد» در نهجالبلاغه امیرالمومنین، به دریافت منظور امام علی (ع) از «سعادت» بپردازد. در این مقاله با توجه به کاربرد ریشه «سعد»، به دستهبندی موارد کاربرد این ریشه، و نیز گیرنده سعادت، اعطاکننده آن، ماهیت آن، سعادت دنیوی و اخروی و رابطه امور اخلاقی، دینی و معرفتی با سعادت پرداخته شده و برخی از الزامات و پیامدهای آن برای سیاست بیان گردیده است.