مسئله سکولاریزاسیون: مناقشه کارل لوویت و هانس بلومنبرگ درباره مشروعیت دوران مدرن

دو تن از مهم‌ترین فیلسوفانی که اصالت مدرنیته را از منظری الهیاتی مردود شمردند، کارل اشمیت و کارل لوویت، در نقد خود از مفهوم سکولاریزاسیون سود جستند. اشمیت در الهیات سیاسی، همه مفاهیم نظریه مدرن دولت را نسخه‌های سکولارشده مفاهیم الهیاتی خواند و لوویت در معنا در تاریخ، فلسفه پیشرفت و به‌تبع آن مدرنیته را روایتی زمینی‌شده از فرجام‌شناسی مسیحی-یهودی تلقی کرد. هانس بلومنبرگ، ابتدا در کنفرانس مونتسر و سپس به‌نحوی مبسوط در مشروعیت دوران مدرن، مفهوم سکولاریزاسیون را هدف شدیدترین حملات قرار داد و کتاب لوویت را واجد «اثری جزمیت‌بخش» بر فضای فکری آلمانِ نیمه دوم سده بیستم – و به‌طور مشخص دهه 1950- دانست. بلومنبرگ به‌نحوی پارادوکسیکال، هم از مدرنیته در مقام آغازی مطلقاً نو در تاریخ دفاع کرد و هم فلسفه پیشرفت مدرن را کوششی برای پاسخ به مسئله‌ای اساساً الهیاتی -و به تعبیر خود مسئله «باقیمانده‌»ای- محسوب کرد که مدرنیته سرانجام از آن دست خواهد کشید. از آن دهه به بعد، سکولاریزاسیون را اغلب مفهومی می‌انگارند که صرفاً در نقد و نفی مدرنیته به‌کار گرفته می‌شود. فهم مناقشه لوویت و بلومنبرگ، مستلزم فهم این وجوه مختلف و استفاده استعاری نیرومند لوویت از آن است. در این مقاله می‌کوشیم نخست پیشینه‌ای تاریخی از مفهوم سکولاریزاسیون ارائه کنیم، سپس تز سکولاریزسیون لوویت و نقد بلومنبرگ را توضیح دهیم و در نهایت با بسط برخی دیدگاه‌های رابرت پیپین و الیزابت برینت، ملاحظاتی انتقادی را در زمینه شالوده نقد بلومنبرگ مطرح سازیم.

secularization problem karl löwith and hans blumenberg debate on the legitimacy of the modern age

introduction two of the most important philosophers who rejected the originality of modernity from a theological perspective, karl schmidt and karl levitt, benefited from the concept of secularisation in their critique. in political theology, schmitt saw all the concepts of modern state theory as secular versions of theological concepts, and in the sense of history, levitt saw the philosophy of progress and thus modernity as a grounded narrative of christian-jewish eschatology. hans blumenberg, first at the montser conference and then in a more extended way in the legitimacy of modernity, made the concept of secularisation the target of the most severe attacks and considered levitt’s book to have had a condemnatory effect on the german intellectual atmosphere of the second half of the 20th century - and especially the 1950s. in a paradoxical way, blumenberg both defended modernity as an absolutely new beginning in history and saw the philosophy of modern progress as an attempt to answer an essentially theological problem - and in his own words a residual problem - that modernity would eventually lose. from that decade onwards, secularisation has generally been regarded as a concept used only in the critique and negation of modernity. to understand levitt and blumenberg’s discussion, it is necessary to understand these different aspects and levitt’s powerful metaphorical use of it. in this article we will first try to provide some historical background to the concept of secularisation, then explain levitt’s secularisation thesis and blumenberg’s critique, and finally, by extending some of the views of robert pippin and elizabeth brint, raise critical considerations about the basis of blumenberg’s critique.methodologythis article uses a descriptive, analytical and inferential approach to examine the issue of secularization: the dispute between karl levitt and hans blumenberg over the legitimacy of modernity. the article will first provide a historical background to the concept of secularization, then explain levitt’s secularization thesis and blumenberg’s critique, and finally, by extending some of the views of robert pippin and elizabeth brint, raise critical considerations about the basis of blumenberg’s critique. findingstwo main findings of the article are the following:1 unsurpassiblity of tradition in west as we will see, both the critics of the modern age, löwith and schmidt, and the sole defender of the atuthencity of modernity, hans blumnbebrg, admit that the elemnts of the western tradition, greco-roman and judaic-christian ones, can not be surpassed. for example, even blumenberg claims the modernity becomes unthinkable wihouth chtirsitniaty.2 locality of the legitimacy debatefollowing the first finding, if the elements of wsetern tradition are unsurpassable, so logically no universal claim can be made regarding the legtitimacy and the nuances of this debate are restricted to the western world and can have no realtion with e.g islamic world.ananlysismodern age is not an epoch in the strict sense, but a botched construct of reason and faith. first in müntser congress and the in an expanded way in the legitimacy of the modern age, hans blumenberg attacked the secularization concept in the most severe way and remarked the löwith’s work has had a dogmatizing effect on the german intellectual milieu in the second half of the twentieth century and particularly of the 1950s.as has been said, blumenberg considered the core of the secularisation thesis to be the negation of modernity’s originality and self-righteousness. thus, he made every effort to establish modernity’s break with previous ages and to confirm its independence. on the other hand, he wanted to provide an explanation of modernity that would lead to the criticism of the historicists.