فوکو؛ کنش پارهسیاییِ انقلابِ شیعی و یونان باستان

پژوهش‌های بسیاری دربارۀ رویکرد فوکو به انقلاب اسلامی ایران انجام گرفته، اما هیچ‌کدام به رابطۀ آن با فلسفۀ یونان باستان اشاره نکرده است. هدف این مطالعۀ تطبیقی نشان دادن این نکته است که بدون فهم فلسفۀ یونان و نقد مسیحیت، علت حمایت فوکو از انقلاب روشن نخواهد بود. ازاین‌رو پرسش مقالۀ حاضر این است که از دید فوکو، چه رابطه‌ای میان انقلاب شیعی ایران و فلسفۀ یونان باستان وجود دارد؟ آیا چنین قرینه‌سازی‌هایی موجه است؟ از دید فوکو، پارهسیا عنصر بنیادین مشترک میان فلسفه یونان و تشیع است. سه مفهوم «شهید»،« آفرینش سوژه» و «مرجعیت» از ویژگی‌های پارهسیایی شیعی است. از دید او، غایت پارهسیا و تشیع، تبدیل افراد به سوژه‌های خودآیین است. او دریافتی متفاوت از مفهوم سیاسیِ «انقلاب» پیشنهاد می‌کند، همان‌گونه‌که تشیع را همچون معنویت سیاسی فهم می‌کند. هدف این مقاله، کشف خاستگاه فلسفیِ رویکرد فوکو به انقلاب است.

Foucault: Parrhesia’s Practice in Shiite Revolution and ancient Greece

Many investigations have been done about Foucault’s approach to Iran Islamic Revolution, but none of them did not explain its relation with ancient Greece philosophy. One main objective in this comparative literary study is to argue that Without understanding of Greece Philosophy and critic of Christianity, it did not Reveal cause of Foucault’s protection of Revolution. Therfore, the main question here is that what relation is between Iran Shiite Revolution and Ancient Greece Philosophy? Do this similitudes is justifiable? In Foucault’ view, Parrhesia is common point between Greece Philosophy and Tashayyu. Concepts of Martyr, the creation of subjects and Marjiyat are features of Shiite Parrhesia Practice. Foucault maintains aim of Parrhesia and Tashayyu is the conversion of person into autonomous subjects. He has different understanding of political concept of Revolution , such as he understands Tashayyu as a political spirituality. this Paper reveals Philosophical origin of Foucault’s approach to Revolution.