تحلیل هجویۀ سیاسی شاعران اندلس

هجو یکی از گونه‌های پویای ادبی است که در شعر برخی از شاعران عصر اندلس فراوان دیده شده است. پس از ظهور اسلام شعر هجو از حوزۀ فردی و قبیلگی خارج و در عرصۀ دین و سیاست داخل شد.گاه شاعران اندلس در هجویه‌های خود از ابزار طنز برای بیان اغراض و اهداف خود استفاده کرده‌اند و بدین‌وسیله در مقام منتقد اجتماعی و سیاسی در برابر قدرت‌های سیاسی ایستاده‌اند. آنچه در این مقاله مورد پژوهش قرار گرفته، آشکار کردن مضامین سیاسی در هجویه‌های شاعران اندلس است، بدین‌معنا که آنها در هجوهایشان از چه مضامین سیاسی بهره برده‌اند. از جملۀ این مضامین، می‌توان به ریاکار، گرگ‌صفت، ناپاک، فاسد، رشوه‌گیر، ستمکار و ظالم، بدرفتار و بی‌اصالت بودن اشاره کرد، که این مضامین را به امیران، فرماندهان جنگی، قاضیان و فقیهان نسبت داده‌اند. این شاعران در بسیاری از این مضامین با صراحت بیان و بدون ترس و جانبداری به مخالفت و انتقاد از این طبقات سیاسی پرداخته‌اند. کاربرد برخی صور بلاغی مانند تشبیه و استعاره و همچنین برخی محسنات لفظی در هجویه‌های سیاسی سبب زیبایی هجویه‌ها و جلب مخاطبان شده است.

The study of the Political satires of Andalusian poets

The Satire is one of the dynamic literary species found in the poetry of some poets of the Andalusian age. After the advent of Islam, the poetry of satire outside the personal field and tribal outside and entered the realm of religion and politics. Andalusian poets in their spells used comic instruments to express their goals and goals, and thus as a social critic and politics stand against political powers. What has been researched in this article is the discovery of political themes in Andalusian poets’ spells,+ in that they have used political themes in their pariahs. Among these themes, one can refer to hypocrites, witches, foul, corrupt, bribetakers, oppressors, and cruel, mistreated and inhuman matters, which attributed these themes to emirs, warlords, judges, and jurisprudents. In many of these poems, these poets have been expressly expressed and without fear and prejudice to oppose and criticize these political classes. The use of some rhetorical forms such as simile and metaphor, as well as some verbal exhortations in political spells, have brought beauty to the attention of the audience.