مفهوم‌پردازی اسطوره‌ایِ امر سیاسی در فاشیسم

مسئله شکل‌دهنده به مقاله پیش‌ِرو، فهم نسبتِ میان «نحوه سامان‌یابی اجتماع سیاسی» (با تمرکز بر نسبت میان فرد، جامعه و دولت) و «نوع نگرش به امر سیاسی» در ایدئولوژی فاشیسم است. پیگیری این مسئله بر این پرسش محوری پایه‌ریزی می‌شود که چگونه می‌توان نحوه سامان‌یابی اجتماع سیاسی در سیاستِ فاشیسم را از منظر شناخت‌شناسی تحلیل کرد؟ در پاسخ، فرضیه این مقاله بر این است که می‌توان نسبت وثیقی میان «ساماندهی توتالیتر جامعه سیاسی» و «مفهوم‌پردازی اسطوره‌ای از امر سیاسی» تصور کرد. در تبیین این فرض، بر این باوریم که رویکرد «پدیدارشناسی فرم سمبلیک» ارنست کاسیرر امکانات نظری راهگشایی در اختیار می‌نهد که بر مبنای آن می‌توان به تحلیل «سیاستِ فاشیسم» به‌مثابه «سیاستِاسطوره‌ای» مبادرت ورزید؛ سیاستی که بر نحوه‌ای از شناختِ اصول سامان‌بخشِ زندگی سیاسی پایه‌ریزی می‌شود که به وابستگی امر سیاسی به ذاتی بیرون از اجتماع سیاسی و، در نتیجه، به فاعلیت­زدایی از انسان می‌انجامد. به‌ تبع آن، اجتماع سیاسی به‌نحوی سامان می‌یابد که فرد و جامعه مدنی را در دولت (به‌مثابه تجسد جماعتِ اسطوره‌ای) منحل می‌سازد.

Mythical Conceptualization of the Political in Fascism

Having motivated by the problem of understanding the relation between ‘the organization manner of political society’ (focusing on the relation between individual, society and state) and ‘mode of thinking of the political’ in Fascism ideology, the present article addresses the matter with focusing on the central question that how one can relate ‘the way of organizing political society’ to ‘epistemological attitude’. To explain the hypothesis, which maintains that there might be a certain relation between ‘totalitarian organization of political society’ and ‘mythical conceptualization of the political’, the paper mainly takes advantage of Ernest Cassirer`s phenomenology of “symbolic form”. It is believed that such a theoretical framework can provide vision to analyze ‘politics of Fascism’ as ‘mythical politics’; politics of kind that is built on a quasi mythical understanding of the principles of organizing the political life which leads to human passivity and dependence of the political to an essence external to the political society. Consequently, the political society is so organized that assimilates individual and civil society into state (as incarnation of mythical community).