اقلیت‌شدن به‌مثابۀ کنشی انقلابی مقدمه‌ای بر ایدۀ «دموکراسی اقلیتی»

در روزگار ما شاید بیش از هر مقطع تاریخی دیگری مسئلۀ اقلیت ها ذهن اندیشمندان و دست اندرکاران سیاست را درگیر کرده است. اینکه اقلیت ها چه نقش و جایگاهی در پیشبرد پروژۀ دموکراسی دارند؟ پرسش اصلی این مقاله است. در این مقاله ضمن ارائۀ تعریف جدیدی از مفهوم اقلیت که الهام‌گرفته از فلسفۀ سیاسی دلوز و گوتاری است تلاش می کنیم تا ابعاد گوناگون «موقعیت ویژۀ» اقلیت ها در جوامع دموکراتیک امروزی را بررسی کنیم. بر مبنای چشم اندازی که در برابر ما گشوده خواهد شد، سیاست بدیلی را برای دفاع از حقوق اقلیت ها پیشنهاد خواهیم کرد که نه تنها جایگزینی کارآمد برای جنبش ها و جریان های اجتماعی‌سیاسی ملهم از «سیاست هویتی» باشد؛ بلکه مسیر شالوده‌شکنی از دوگانۀ اکثریت‌اقلیت را هموار کند. در نهایت نشان خواهیم داد که چگونه با کنارگذاشتن انگاره های پیشین در رابطه با هویت اکثریت و هویت اقلیت تصویر بی‌سابقه‌ای از دموکراسی جلوه گر می شود که اصل «اقلیت شدن» در بَطن جریان انقلابی آن قرار دارد.