ناخشنودی‌های مدرنیته از دیدگاه جامعه‌شناسان کلاسیک

مدرنیته همچون سیلابی خروشان همۀ وجوه زندگی انسان را با نیرویی مقاومت‌ناپذیر دگرگون کرده است. فراگیری، گریزناپذیری و تداوم تحولات مدرن موجب شده که بحث و نظر دربارۀ جنبه‌های روشن و تاریک مدرنیته به قشری خاص در جامعه‌ای خاص محدود نشود و همواره و در هر جا موضوعیت داشته باشد. مدرنیته در هر مرحله از پیشروی‌اش، در کنار دستاوردهای خیره‌کننده‌اش، مسائلی را به‌وجود آورده است که برای انسان قدیم تصورناپذیر بود. این مسائل شگفتی‌برانگیز بزرگ‌ترین اندیشمندان هر عصر را به تامل واداشته است. با توجه به پویایی‌های مدرنیته، بدیهی است که شکافی عظیم، ما را از مسائل انگیزش‌بخش اندیشمندان کلاسیک جدا می‌سازد. اما کلاسیک‌های جامعه‌شناسی اهمیت خود را در روزگار ما حفظ کرده‌اند، چراکه ما در یک چیز با آنها شریکیم: تحول بی‌وقفه و بحران‌های برخاسته از آن. در این مقاله نشان می‌دهیم که سه تن از جامعه‌شناسان کلاسیک بحران‌های عصر خود را در چه چیزی می‌دیدند و این مهم چگونه در روش‌شناسی آنها بازتاب یافته است.

THE DISCONTENTS OF MODERNITY IN THE WORKS OF CLASSIC SOCIOLOGISTS

Just like a raging flood, modernity, equipped with an irresistible power, has drastically revolutionized all aspects of human life. Comprehensiveness, inevitability and persistency  of modern developments has seized the opportunity to talk about bright and dark aspects of modernity from the hands of a certain stratum of people living in a special period of time, giving it an alwayson relevance. Modernity in every step of its advance, apart from marvelous achievements, has brought about unique problems that intrigued the greatest thinker of any period. Considering the dynamics of modernity, It goes without saying that there is a great gap between our age and the time when classic theorists of sociology offered their originate reflections. However these classics has still retained their significance, because in the same way we are confronting relentless change and its ensuing crisis. In this article we show how three of and how their conception of modernity discontents reflect in their methodology.