دولت و سیاستگذاری سرمایۀ انسانی در ایران (1392-1384)
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
حیدری علی رضا
|
|
منبع
|
سياست - 1395 - دوره : 46 - شماره : 4 - صفحه:861 -880
|
|
چکیده
|
انباشت و بهسازی سرمایۀ انسانی نیازمند سیاستگذاری دولت است، اما هر دولتی این قدرت و توانایی را ندارد. نوع دولت و چگونگی شکل گیری آن متغیری تعیین کننده در کارایی و اثربخشی سیاست گذاری توسعۀ سرمایۀ انسانی است. در الگوی دولت توسعه گرا، توانمندی استخراجی و پاسخگویی بوروکراتیکِ شایسته سالار و عقلانی سازی روابط با جامعه، ظرفیت واستقلال نهاد دولت را افزایش می دهد. این در حالی است که عملکرد ضعیف و مشکلات تشدید شده در حوزۀ سرمایۀ انسانی در دولت نهم و دهم، متاثر از برخی عوامل نهادی چون استمرار و تقویت سیاست‌های پوپولیستی و عامه پسند، قانون گریزی و عدم التزام به قوانین، سیاست های بازتوزیعی و انبساطی، بوروکراسی ضعیف و غیرحرفه ای، نداشتن تعامل سازنده با ارکان دیگر نظام، تصمیمات شتاب زده و غیرکارشناسی، ناتوانی در بهره گیری از ظرفیت های بین المللی و ساخت ناکارامدرانتیری بوده است.
|
|
کلیدواژه
|
سرمایۀ انسانی، ساخت و ماهیت دولت، سیاستگذاری توسعه، دولت نهم و دهم، دولت توسعه‌گرا
|
|
آدرس
|
دانشگاه فرهنگیان, گروه مطالعات اجتماعی, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
alirezaheidari@ut.ac.ir
|
|
|
|
|
|
|