سنجش ظرفیت سازمان برای انجام کارتیمی

ظرفیت و توانایی سازمان برای انجام کارتیمی یکی از پیش‌نیازهای کارتیمی موثر و توسعه سازمان‌های تیم‌بنیان است. به طور سنّتی، اغلب صاحب نظران و اندیشمندان حوزه های اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و مدیریتی کشور بر این باور ند که ایرانیان توفیق چندانی در به انجام رساندن کارهای جمعی و تیمی ندارند. این مقاله چالش کارتیمی در ایران را در سطح تحلیل سازمان و از طریق سنجش و ارزیابی سازۀ ظرفیت سازمانی برای کارتیمی مورد توجه قرار داده است. برای سنجش ظرفیت سازمانی کارتیمی از مدل تحلیلی سه شاخگی(شامل ابعاد رفتاری، ساختاری و زمینه ای) بهره‌گرفته شده است. برای این منظور در قالب پیمایشی مقطعی، با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی تعداد 73 سازمان و شرکت دولتی در سه حوزۀ سازمان‌های اجرایی، بیمارستانی و نظامی مورد مطالعه قرارگرفت. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه‌ای با 64 گویه استفاده شده است که قابلیّت اعتماد آن از طریق ضریب آلفای کرونباخ و فن پیش آزمون و پس آزمون و روایی آن از طریق روایی محتوایی و روایی سازه مبتنی بر تحلیل‌عاملی تاییدی مورد ارزیابی و تایید قرار گرفت. برای تجزیه‌و‌تحلیل داده ها نیز از آزمون t تک‌نمونه ای و تحلیل واریانس تک عامله استفاده شد.  یافته‌های این پژوهش حکایت از آن دارد که به‌طورکلّی، ظرفیت سازمانی برای کارتیمی در نمونۀ موردمطالعه از سازمان‌های دولتی کشور، کمتر از حد متوسط است. همچنین وضعیت ابعاد سه‌گانۀ موردسنجش در طیف 5 درجه ای لیکرت در بعد رفتاری با میانگین و انحراف معیار(64/2، 31/0)، بعد ساختاری(71/2، 25/0) و بعدزمینه‌ای(82/2، 38/0) گزارش شده است.