بررسی عوامل فردی موثر بر قانون شکنی خیرخواهانه در محیط کار

قانون‌شکنی و عدم توجه به قوانین و خط‌مشی‌ها یکی از پدیده ها و معضلات سازمان‌هاست؛ بااین‌حال افراد همواره برای استفاده شخصی، قوانین را زیر پا نمی گذارند و گاهی اوقات قوانین و خط‌مشی های رسمی سازمانی را به‌طور آگاهانه و با هدف تامین هرچه بیشتر منافع سازمان و یا یکی از ذی‌نفعان آن نقض می کنند که درنتیجه این موضوع باعث شده است که پژوهشگران حوزۀ رفتار سازمانی به تبیین محرک های چنین رفتاری در محیط سازمان بپردازند. ما در این مقاله به‌دنبال بررسی عوامل فردی موثر بر رفتار قانون‌شکنی خیرخواهانه هستیم. رویکرد این پژوهش از نوع کمی بوده و مدل تحقیق نیز با نمونه ای متشکل از 265 نفر از کارکنان شهرداری منطقۀ 4 تهران و با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی ساده مورد سنجش قرار گرفته است. داده های موردنیاز این پژوهش با استفاده از پرسشنامه های معتبر جمع‌آوری و با کمک نرم‌افزارهای spss و lisrel و از طریق روش هایی نظیر تحلیل عاملی و مدل معادلات ساختاری مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان می دهد که عامل ریسک‌پذیری یا تمایل طبیعی افراد به بالا نشان‌دادن احتمال موفقیت در مواقع مخاطره‌آمیز و همچنین عامل همدلی یا توانایی درک احساسات و عواطف دیگران، با قانون‌شکنی خیرخواهانه ارتباط مثبت دارند.